We zijn weer thuis, oehoehoehoe! Het scheelde niets of mijn pogingen om onder Barcelona te geraken waren in België al gestaakt. De beruchte (jaarlijkse inmiddels) afsluitingen op de ring van Antwerpen zorgden er voor dat een Belgische dame op de meest rechtse baan zit rot schrok toen bleek dat haar baan veranderde in een haarspeldbochtafslag! Dan maar naar links moet ze gedacht hebben, mijn baan dus, hoe het precies ging wist ik een minuut later al niet meer, mijn vrouw houdt het op ervaring, ikzelf op stikkende mazzel, dat de noodstop van 3 auto’s goed af liep!
Met dit in de pocket kon er eigenlijk niets meer mis gaan, als ik dit overleef, dus trapte ik ut pedaal in Frankrijk wat dieper in, want, na Parijs nam ik de (nieuwe) route langs Cleremont-Ferrand en het Viaduc de Millau, alwaar het hoogste viaduct van Europa nu te vinden is, en inderdaad, adembenemend!Het enige stukje Frankrijk dat ik onder 100 km/h langs ben gegaan ;)De eerste week in Vilanova Parc was heerlijk rustig, 6 à 7 caravans van de +/- 50 waren bezet, een oase aan rust!De eerste week waren er wat regenachtige dagen, dus dat was inpakken en wegwezen naar Barcelona, alwaar we Poble Espanyol bezocht hebben, een soort van Madurodum van Spanje, maar dan in het groot, levensecht dus.Helaas aan het begin van de 3e week sloeg het noodlot toe, bij het uit bed komen scheurde er bij Linda een spier voorlangs haar milt, een oude wond, van een val over een TV (zie eerdere log) en na een kijkoperatie en 5 dagen ziekenhuis, was de 3e week niet wat ie moest zijn, en de rest van de vakantie (5 extra dagen) alleen om haar weer te laten aansterken, zonde, eeuwig zonde!Gelukkig hadden we een dokter op het park die haar verder begeleide bij het verwijderen van de nieten (NavelPiercing volgens Linda) en de (nog steeds) te hoge onderdruk.Uiteindelijk heeft ze de laatste 2 dagen nog wat in het (29 C) zwembad kunnen badderen, en nog iets van een vakantiegevoel meegekregen!

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello