Sinds vanacht 0.30 zijn we weer terug van iets meer dan 2 weken camping VilanovaParc bij Vilanova i la Geltrú.
Daniël en Caitlin waren ons voorgegaan met het vliegtuig afgelopen zaterdag, en wij zijn gisterenochtend om 09.30 vertrokken, het weer was goed onderweg, af en toe wat drukker dan s’nachts, maar net als de heenreis 15 uurtjes, en dat voor 1545km en 4 stops is netjes.
Op 7/8 om 19.00 vertrokken we dus en kregen een caravan aangeboden precies langs de loop naar het drukbezochte zwembad, begrijp me niet verkeerd, campingmensen zijn over het algemeen leuk, maar om nu in de etalage te gaan zitten daar. Gelukkig was er een alternatief, er was een stel hals over kop vertrokken, ze zouden het warm hebben gehad, tja dat doet Spanje met je hè. Het waren wel schoonmaakfreaks, want de caravan was achtergelaten met allerlei schoonmaakmiddelen, en veel toiletpapier, das snel verdient zo bij start van de vakantie.
Wel bleek het een caravan met nukken te zijn, getuige deze foto, de afvoer van de douce was niet geheel zoals het hoorde, en dan vult men de zaak maar op met pur, en nog wat andere trapeze acts, het water liep haast voor geen meter weg, maar ach…
Ook hadden we een rare lamp in de afzuigkap die in staat bleek te zijn de hoofdstop er uit te laten vliegen in ons blok!
Neem daar bij een geiser die af en toe zo maar op houd, en je hebt de ideale ingedriënten voor een heerlijke vakantie, want daar doe je het toch voor, om thuis te komen en weer te genieten van alle luxe toch? Wel was de caravan iets kleiner dan de vorige, waardoor je je letterlijk op de WC bril moest laten valen, en zijdelings er weer uit moest 😉
Sinds de laatste paar jaren is het ook verbeisterend om te zien hoe zeer het daar steeds insecten’rijker’ wordt.
Jaren geleden waren er helemaal geen muggen, maar gewoon torren, krekels etc, toen kon je zo ook nog gewoon zien.
Dat is nu compleet anders, want je wordt overal, en vooral s’avonds lek geprikt, jeuken, kratsen, kruisjes zetten met de nagels, ik ben wat dat aan gaat wel blij dat ik daar vanaf ben, maar ja hier dragen we dan inmiddels dan ook al weer even de lange broek, en dat scheelt een hoop.
Hieronder zie je het resultaat en de mogelijk dader van deze bultenmassa’s.
Verder heeft de rit naar Geltrú toe toch enigzins zijn tol geeist, en heb ik 4 daagjes enigzins in de lappenmand vertoefd, het kunnen ook minder geweest zijn, want de 1e dagen wist ik niet of ik van de wamte of de verkoudheid zweette 😉
Helaas viel ons 1e bezoek aan het restaurant ook tegen, we aten daar fantasieloos eten voor de prijs van een goed restaurant, gelukkig heeft men dit later recht getrokken en hebben we er alsnog 2x gegeten.
Hierna verder niets dan goeds, want gelukkig was er veel meer goed dan slecht.
De zaterdag na onze aankomst hebben we Caitlin en Daniël opgehaald die 2 uur eerder kwamen dan gepland, mooi zo, konden ze einde van de middag gelijk hun eigen tent opzetten 😉
In de dagen die volgen zijn we 2x naar Sitges geweest, en 1x naar Salou, waar we járen geleden met Linda haar ouders waren.
Zoals altijd zie je de veranderingen er af spatten, zo is Salou nu een oase aan fonteinen, heerlijk verfrissend en werkelijk een prachtgezicht, vooral s’avonds!
Door het warme weer zijn we niet al veel andere activiteiten toegekomen, naja, strand en zwembad daar waren niet mis, lekker weinig gedaan deze zomer, moet ook kunnen, toch?
Zoals alle jaren liepen er ook weer katten op het park, onder hen dit jaar 2 volhouders die steeds terug kwamen, ook gezien het feit dat je ze af en toe voert natuurlijk, de donkere haalt het wel, maar de witte, met 1 manke poot, en een ontstoken oog (dat we nog een beetje hebben opgelapt, zodat ze weer kon kijken) niet. De bruine (Uno Muno, naar ienie mini) wel, het was raar afscheid nemen, hij zat opeens in de auto tijdens het inpakken, en was opvallend bezig met ons. Ze waren (zekers s’avond, u ziet wel waarom) bijna niet weg te slaan, en een olijk duo, we zullen ze zeker missen!
We zijn ook weer 2 dagen te gast geweest bij Quim en MD, Judith had gasten over, dus moesten we bij hen op de warme zolder slapen.
Heel veel heerlijke verhalen, en dito eten, ook hebben we nu eindelijk Robert (de engelse vriend van Judith) ontmoet, en zoals te doen gebruikelijk daar met hen het over de wereldproblematiek en geestelijk welzijn gesproken, maar dat kan ook het drinken, en vrij stevige eten geweest zijn 😉
Wederom een heerlijke tijd meegemaakt aan de Costa Dorada, ben benieuwd wat we volgend jaar gaan doen 😉 ???