Spring naar de hoofdinhoud

Inn Veluwe

Afgelopen weekend zijn we met Rob en Elly (onze getuigen 25 jaar geleden) gaan vieren dat Linda 50 is geworden.

Eigenlijk was het een soort herhaling van 3 jaar geleden toen ik 50 werd in Soestduinen, waar ik de laatste dag vernam dat de zaak waarschijnlijk op de fles was.
Bij aankomst in Tulip Inn de Veluwe waren we direct al € 200 lichter, wat bleek, op de voucher van Blokker stond dat we die mee hadden moeten nemen, maar goed, die hebben we inmiddels weer boven water, en krijgen dit deze week nog teruggestort.
De kamers waren prima in orde, alhoewel je wel direct zag dat de buitenboel en badkamer wel wat opknapwerkzaamheden konden gebruiken.
Nadat we ons hadden hadden genesteld (lees: de vrouwen alles hadden in- en opgeruimd, en wij met 2 speciaal bieren de boel hadden ingezegend) zijn wat wat kleine boodschappen (lees: drank) gaan halen en hebben we de blauwe (of was het nou de groene) wandelroute genomen om de buurt te verkennen.
Om je een idee te geven zie je hiernaast sommige van de obstakels die we moesten nemen!
Dit alles zorgde er voor dat we eerder dan gepland, het was meen ik pas 17.00, enorme trek kregen en kozen we er voor om in Beekbergen te gaan dineren.
De keuze viel op (cafetaria) Prins, de naam doet vermoeden dat het om een snackbar ging, maar er naast was een heus restaurant. Het was een leuk stulpje, en de kaart was toereikend, prijzen ietsjes aan de hoge kant.
Achteraf gezien viel het allemaal wat tegen, men had de biefstuk aangezien voor een sudderlap en deze véél te lang doorgebakken, waar Linda expliciet om rood had gevraagd.
Er werd wel direct schuld bekend, en of we ander vlees wilden, we kozen er voor door te eten, en Rob en ik kregen een glas wijn, om de ‘smaak’ weg te spoelen zeg maar 😉
Daarna in het hotel aangekomen hebben Rob en ik even staan te keuen, en Linda en Elly zitten ‘beppen’.
En passant zagen we dat er een buslading seniorplussers waren neergestreken, blijft een vermakelijk volk die Engelsen!
De temperatuur was prima, dus Rob en ik hebben buiten ons flesje wijn soldaat gemaakt en de dames hadden een piyama party voor de TV.
Natuurlijk hebben we alle wereldproblematiek besproken en gingen netjes om 00:01 te bedde.

Zaterdagochtend netjes even na 09.00 aan het ontbijt, enigszins geholpen door het vrachtverkeer voor onze neus van de leveranciers.
Het eten was voldoende en lekker, diverse soorten brood en dito beleg, het was smakelijk, en Rob en ik hebben hierdoor de lunch over moeten slaan 😉
We kozen er voor om Apeldoorn aan te doen, voornamelijk voor schoenen, en dat is dan ook prima gelukt.
Vele winkels en geslenter (verzacht door een aantal terrasjes) verder hebben we het centrum van Apeldoorn wel redelijk op ons netvlies 😉
Terug in de Tulp hebben we de rest van het speciaalbier aangesproken om ons vochtgehalte weer op peil te krijgen en moest er een beter restaurant gekozen.
Onze keuze viel op de >De Roseboom ongeveer 1 à 2 km boven ons hotel, dus besloten we te gaan lopen!
Het was het achteraf ook meer dan waard, wat een héérlijk restaurant, goede en vlotte bediening en heerlijk vers eten, alles was perfect, tot aan de verse spinazie, 5 sterren!
De wandeling terug naar het hotel stelde dan ook eigenlijk daarna niets meer voor, en bij aankomst hebben we met wat pilzen weer het vochtgehalte op peil gebracht en de vieze smaak van een bud CL wedstrijd weggespoeld.
Ook die avond hebben we heerlijk buiten kunnen zitten, door de ligging hadden we nauwelijks last van de wind.
Dit keer gingen we om 01.00 naar bed, alles had die dag wat langer geduurd zullen we maar zeggen.

Zondagochtend zelfs iets eerder wakker dan de dag er voor, er waren geen leveranciers, maar de Engelsen ging met de bus weg, en die moest voor het hotel warmdraaien.
Het ontbijt was wel goed, maar de koffie, het roerei en bediening duidelijk minder dan de dag er voor, het blijft een mensen/persoonlijk ding deze belevenissen.
Het was daarna dat we besloten naar het Openlucht museum te gaan, en zoals je kunt zien waren de dames dolblij met deze beslissing.
De laatste zaken geregeld aan de balie en de schade qua drank (die best wel mee viel) vergoed, gingen we richting Arnhem.
Het weer was wederom goed tot prima, dus we ging weer lekker zonder jas oud Nederland in.
Het dagje vroeger was heerlijk, de trams, de landhuizen, tuinen, enz enz. Klein minpuntje was wel dat men op het Zaanse plein een aantal muzikanten had neergezet met een fluitist, die oud Iers/Amerikaanse muziek te gehore brachten, versterkt! waardoor ze iets te veel aanwezig waren.
De horeca kan ook best wel beter daar, qua bediening, maar we hebben er niet te veel bij stilgestaan.
Rob kreeg nog als traktatie  een rondje zetterij, waar wij de voorlaatste keer niet bij konden, hij mocht naar binnen en inhaleerde even weer de geuren en spullen van van vervlogen tijden.
Einde middag voelden we de vele kilometers in onze voeten en kuiten, en besloten we langzaam huiswaarts te gaan.
Langs de snelweg hebben we even bij de Mac gegeten, en eenmaal thuis rond een uur of 19.00 nog even een bakkie gedaan.

Al met al een super geslaagd weekend, even uit de malaise van alledag en heerlijk bijgepraat, de volgende weten we nog niet, maar wel zeker dat die (er van) gaat komen!
Bedankt Rob en Elly voor een gezellig weekeinde!

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello

Hij staat ik Zit!

Vanmiddag was dus B-day, ons bankstel zou afgeleverd gaan worden, en ja hoor precies op het moment dat Linda met de boodschappen thuis kwam waren ze er…

Even was het schrikken voor de heren, de hal was wat nauw, en met voordeur iets uitstekend vroegen ze zich af of het er wel doorheen kon.
Wat ze niet wisten is dat 2 dagen ervoor ik met de Fam. vn Schie onze vorige bank probleemloos, nou ja met een beetje schipperen, naar buiten had gekregen.
Ons vorige bankstel was veel hoger en ongeveer even diep, dus durfde ik het wel aan hun met stellige toon te beweren dat het gemakkelijk zou gaan.
Binnen no-time stond ons nieuwe juweeltje binnen en bleek dat de heren nog aardig wat monteer werkzaamheden hadden.
Iedere poot werd met 1 grote inbusbout en  4 schroeven vastgezet, en in het midden van beiden helften kwam ook nog een poot.
De boel stond vlot en werd vakkundig in elkaar gezet, waarna we eindelijk tijd hadden voor ons middageten.
Hierna was het een geschuif en verplaats van jewelste, alles heeft dan ook intussen een andere plaats of is gedraaid.
Overtollig of te pontificaal in het gezicht vertrok naar boven, beide stofzuigers hebben intussen door dit alles ook een echte opbergplaats gekregen.
Al met al een prima middag ‘klussen’, en nadat Linda de nieuwe kussentjes had gevuld en de vloer geboend is het een plaatje geworden, zie zelf maar.
Vanavond is er meen ik geen voetbal, maar in ieder geval ga ik onderuit inzitten tijdens de sit-coms!

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello

Van de dingen die gaan komen

Onder het genot van een bakkie en de geluiden van het schuurapparaat beneden schrijf ik dit artikel.

Deze aankomende week is de aanloop naar veel positieve zaken die (deels mogelijk) gaan komen.
Zo ondergaat de Travetin tafel, zoals ik al aangaf, een stevige schuurbeurt, en is daarna de bijzettafel aan de beurt.
De laklaag was dermate dat een nieuwe echt nodig is, zo ook dus voor de bruine bijzettafel.

Dit alles wordt mede mogelijk gemaakt door de komst van ons nieuwe bankstel, dat voor dinsdag 15-5 gepland staat.
Hedenmiddag is de Fam. van Schie al langs geweest om ons af te helpen van ons vorige bankstel dat inmiddels toch al weer meer dan 6 jaar stond!
Eigenlijk was het ook net wat te groot voor onze woonkamer, maar het zat absoluut als een vorst, of je nu Sport zat te kijken of met de Laptop op schoot!

Wat dat aangaat zal het best even wennen worden, een bank, die een stuk lager en minder diep is, alsof je woonkamer zeg maar ‘de helft’ groter is geworden.
Natuurlijk moet er dan nog meer veranderd, zo is de ’triangel’  lamp geadopteerd door Pa en Ans, en hebben we bij IKEA (jazeker samen) een nieuwe gescoord.
Paarse kussentjes, voor het zit-, maar vooral oog-comfort en de tafel en andere meubilair zal van plaats veranderen en mogelijk gedraaid worden, later meer.

En in het voorbij gaan heeft Linda ook nog een Zonnestraaldectector op de kop getikt bij de Action.
Deze dagen slaat het weer soms zo abrupt om dat ik geen zonnebad meer wil missen, dus zodra er nu zon in de tuin is begint onze ‘huisvlinder’ te ‘vliegen’.
Perfect toch, hoef ik alleen maar naar buiten te kijken naar de vlinder om te zien of ik naar buiten moet!
Dinsdag het verslag met bijlage over onze Nude Furious!

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello