Ik begon er eigenlijk onbevangen aan, of toch meer uit frustratie?
24 december, klappertandend eerder dan gepland naar huis, nee hè, de dag voor kerst wordt ik geveld door een buikgriep.
1e Kerstdag beetje meegegeten met het Gourmet, Linda had zoals gewoonlijk haar best gedaan, eenmaal koortsvrij begon ik de hete uitdaging, maar helaas, het lukte niet.
2e Kerstdag afgezegd, we zouden langs Peter & Maleen, Ruud zou er ook zijn, inmiddels had het virus (waar ik met al mijn ICT kennis niets aan kon doen) de overige leden ook te pakken, Leander was ook buikmatig van slag, Daniël voelde zich ziek, en Linda had nog wel kunnen gaan, maar later bleek dat het maar goed was dat we niet gingen, ook zij moest er aan geloven.
Rond die tijd begon het allemaal:

De inleiding tot de uitdaging.
Het stoppen om door te (kunnen) gaan.
Het ontwennen van verkeerd aangeleerde gewoonten.
Het afleren van de gekte jezelf voor de gek te houden.
Sindsdien heb ik:
Minder klachten van bv aangespannen spieren, stressgevoel.
Meer reuk, soms minder leuk op het werk met veel geurtjes.
Meer geld uit te geven aan belangrijkere zaken.
Een nog beter eigenwaarde gevoel, van dat flik ik toch maar.
Ondanks het feit dat er momenten zijn en zullen blijven van ’trek’ is er over de gehele linie geen moment geweest dat ik dacht dat ik weer zou beginnen.
Op de één of andere duistere manier ‘stond dat al vast’, goh, wie had dat gedacht, dat ik nog eens in een Almanak terecht zou komen!
Langs deze weg ook dank aan Sjaak, Coby en Marlies, voor de steun, de laatste speciaal, met die reden, dat ook zij er voor gekozen heeft zich niet meer in te laten met de nicotine uitlaat!
Chapo Lies!

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello