Het is de laatste tijd zo druk met geboorten dat ik het moment oppak om die van onze kinderen eens wereldkundig te maken.
De eerste 2 foto’s laten duidelijk zien dat de couveuse niet veel kleiner had gemoeten, want Daniel woog maar liefst 4420 gram en was 56 cm lang!
Na een dag van héél veel weeën van mijn wederhelft, die s’ochtends heel vroeg al begonnen, en weeklagen van mij aan het adres van Mevr. van Zanten (gynaecologe) werd uiteindelijk door de Verloskundige het verlossende woord gegeven rond 05.00 de volgende ochtend! Keizersnee! nou ik kan je vertellen, daar is niks keizerlijks aan, gewoon klote!
Na vele malen Yvonne van Gennip over de eindstreep te hebben zien gaan (flauw hè!) werd Daniël om 05.28 gehaald.
Dat hij geen hinder heeft ondervonden van het kleine beetje narcose dat hij binnen kreeg getuigen de foto’s hieronder, (links 3 , rechts 4 weken) alhoewel, hij is de laatste jaren wat luier geworden, vertraagde reactie wellicht? 😉
Leander kwam geheel anders op onze aardbol, tijdens de laatste controle vroeg de gynaecoloog of ze gelijk wilde blijven, dan zou ze gelijk ingeleid worden, pardon?
Wel vreemd als je hiervoor een datum afspreekt, toch? maar ja we moesten wel, al was hij 4 weken te vroeg, anders zou Leander veel te groot (bij geboorte 3820 gr en 52 cm!) geworden zijn, met mogelijk weer een keizersnee.
Op het verkeerd inknippen van gynaecolog OlieSlager (ja, je verzint het niet hè) na verliep de bevalling redelijk vlot.
Ik zie me nog met de spiegel (die ik van de muur haalde) in mijn hand staan, als stimulans voor de laatste persweeën, onbeschrijfelijk mooi!
Leander was iets minder snel dan Daniël, maar goed hij had het weer ‘moeilijker’ gehad bij de bevalling, eerlijk is eerlijk.
Toen nog gebroederlijk samen, inmiddels als pubers wat verder uit elkaar, toen liepen ze nog niet weg voor de camera, en bleven ook in elke houding zitten als je ze achterliet, ach…
keine ahnung…
Nee he je gaat toch niet nu al mijmere over het verleden alles is vergeten en vergeven
FF wachtuh! Ik was nog helegaar niet klaar, vergeven yep, vergeten zal ik die geboortes nooit…
Wat een geweldige foto’s.
Heel leuk om jullie verhaal eens zo te lezen! Ennuh geen kleine kindertjes!! Konden al bijna na de kleuterschool joh!
Hier kwam het pas ook weer helemaal naar boven (na 23 jaar) want mijn broertje (nou ja… zijn vrouw natuurlijk!) 😉 kreeg een baby. Mensen wat een stresserige toestand was dat!!! Ik heb ze verplicht op een pauze van 5 jaar gezet voordat ze weer aan een kindje mogen gaan denken! 😉
@Roel: Dank je kerel.
@Belinda: Ik weet er alles van, ook op de zaak 2 stuks, beiden met complicaties, na het verwekken lijkt de lol op te houden, tot je hem/haar in je armen hebt…