Spring naar de hoofdinhoud

Eurocamping 2012

Zaterdag 19 augustus rond 19.00 uur lieten Leander, Maureen, Linda en ik de hitte in Nederland achter ons en gingen we met de Prius richting Eurocamping in Sant Antoni de Calogne.

Onderweg hadden we weinig of geen last van overig verkeer, de cruise control deed zijn werk, en de volgende ochtend stonden we om 11.00 op de camping!
We waren verbaasd over het gemak omdat we de voorgaande 2 jaren met het vliegtuig waren gegaan, geen man met de hamer, 4 stops, en eigenlijk amper vermoeid.
We waren wat vroeg, en na wat uitleg bij de receptie spraken we af wat te gaan eten en drinken afwachtende de schoonmaak van het huisje.
Daar aangekomen bleek het huisje schoon, maar er waren natuurijk weer de nodige zaken mis, de WC deed het niet, de flush knop werd door de één of andere pasta bijeen gehouden, de la met bestek had nukken, etc.
Hier schrikken we al lang niet meer van, en nadat we dit gemeld hadden maakten we als eerste kennis met de plaatselijke klusser Pauolo, een schat van een man, “No stress”, en “Tranquil” waren zijn befaamde uitspraken.
Diezelfde dag zijn we natuurlijk naar het zwembad en strand geweest, zwembad was ongeveer 100 meter lopen, en het strand was vanaf de uitgang op de camping ongeveer 200 meter, ideaal!
Het viel ons direct al op dat er erg veel ‘bewaking’ over het terrein reed, vooral E-scooters, enerzijds voor de rust, maar natuurlijk ook vanwege het verrassingselement mocht je iets verkeerd doen natuurijk 😉

Het was dan ook na 2 dagen tijdens de komst van de chef van de bewaking dat er problemen ontstonden, hij reed langs, en schudde zijn hoofd, wij hadden toen nog geen idee waarom.
Later die dag werd de slechtst Engels sprekende medewerker gestuurd, die ons probeerde uit te leggen dat de hangmat die we tussen het huisje en de boom hadden opgehangen niet mocht.
Direct de reglementen er bij gepakt zagen we hier niets van, we hadden zelfs netjes plastic om de boom en aan het uiteinde van het huisje gedaan zoals gewenst.
Op de receptie werd het duidelijk, geen zware dingen aan de bomen, niet bepaald netjes naar Linda, maar goed.
Wat bleek, de camping leiding verschuilt zich achter één grote regel, zijnde; “Heb respect voor alle ter beschikking gestelde faciliteiten”, vanaf die dag liep ik dan ook alleen nog op de kale stukken (die hadden gelukkig de overhand) en niet meer op het dorre gras 😉
Zelfs de Nederlandse receptioniste van Vacance Soleil wilde ons niet verder helpen door bijv een bericht te sturen naar Vrij Uit, aangezien wij een formele klacht in wilden dienen, zij liet weten voor de camping te werken?!
Onze kennis Judith uit Pineda de Mar liet ook nog weten dat dit soort zaken apart vermeld moeten worden in de regels, dus dat gaan we nog apart aanpakken.
Jullie moeten weten dat Linda haar hangmat haar allessie is waar het relaxen betreft, en in de 25 jaar dat wij de Costa campings hebben aangedaan was dat nooit een probleem, en mag dat ook nog steeds.
We kozen er express de dagen erna voor de hangmat ongebruikt te laten hangen, wat een hogere scooter bewaak circulatie tot gevolg had, iedere keer was het weer prachtig om te zien hoe strak en onbewogen men voorbij reed, hilarisch gewoon.
Uiteindelijk kwamen we op het idee om hem alleen aan het huisje te hangen, en alhoewel dit wat ongemakkelijker lag, we hadden een gat in de regels ontdekt! 😉
Het was voornamelijk de arrogante houding van de camping ‘baas’ en het superstrak volgen van de weids interpreteerbare regels die er even voor zorgden dat de andere ongemakken overbelicht raakten.

Zo hadden ze ons aan het einde van het laantje gezet met nauwelijks een kans om met overigen in gesprek te raken, we keken dan ook uit op hoge heggen, het leek een geïsoleerd plekje,
De volgende dag bleek dat we vlak naast een doorlopende weg zaten met veel verkeer, met daarachter de sportvelden van de camping, en dan direct achter ons huisje de tunnel (echo galm schreeuw) waarlangs men ging om bij de velden te komen.
Zoals gezegd, normaal pik je die dingen, laat je dit niet de vakantie verzieken, maar die ene dag waren we, zeg maar, niet blij..
De dagen er na zijn we plaatjes in de buurt en campings waar we eerder hebben vertoefd bezocht, zoals Palamos, Platje d’Aro, Lloret de Mar en Tossa de Mar.

Natuurlijk zijn we ook één dag naar Pineda de Mar geweest, allereerst naar Judith, Robert en Bruna, en daarna naar Quim en Dolores.
Bruna was al aardig gegroeid, sprak al enkele woorden Spaans, Catalaans, Engels en Frans, en na wat langer wennen dan begin dit jaar toen ze hier waren ging het op een gegeven moment vanzelf.
Het was die dag, net als de voorgaande flink heet, maar ook de luchtvochtigheid was wederom te hoog, de dagen waren broeierig, dus een uur later was nagenoeg de volledige voorraad koud water al op.
We hebben heerlijk zitten kletsen met Judith en Robert, die helaas nog steeds niet volledig gewend is aan het Catalaanse, op en top Engels als hij is, het feit dat hij nog geen Catalaans spreekt heeft daar natuurlijk ook mee van doen.
Einde middag vertrokken we naar Quim en Dolores waar we direct met z’n allen in het heerlijk koude zwembad zijn gaan dobberen en vandaar uit de gesprekken voort hebben gezet!
Zij hebben nog steeds de moeder van Dolores in huis, die na 3 beroertes niet veel meer kan, dit zorgt voor de nodige druk en moeilijk te plannen ontmoetingen, dus langs deze weg weer een enorm dank je wel naar hen dat ze toch tijd voor ons vrij hebben gemaakt!

De dagen erna waren nog steeds heet, en we hebben dan ook vaak de verkoeling opgezocht, wat dat aangaat zaten we aan een prachtige baai.
De weg er naar toe was kort, maar toch had men op de camping een treintje rijden met aan boord Pauolo, die steevast om de paar seconden mensen/kinderen begroette met “Hola amigo’s”, dit was dan ook de 2e smaakmaker die we ontdekten op de camping, deze man nooit weg doen chef!
Na de eerste week kwamen er soms wat wolken die er voor zorgden dat de temperatuur wat milder (32) werd 😉

Helaas liep Maureen in de voorliggende periode een 2e graads brandwond op tijdens het zonnen, nb op haar borst, ze was in slaap gevallen, wat maar weer aangeeft hoe voorzichtig je moet zijn!
De zwembad ‘lifeguard’ hielp haar meerdere keren per dag met het verversen van het gaasje met een goedje, maar echt vlot herstelde de boel niet.
Het is dan dat je weer merkt hoe veel beter de drogisten daar zijn uitgerust met spullen en kennis en vooral de prijzen, Maureen kreeg een perfect (antibiotica) zalf mee, en het herstelde vrijwel direct.
Helaas hadden we ons verrekend met Leander’s anti-epilepsie pillen, maar aangezien hij ze verleden jaar zelf kwijt had gemaakt wisten we precies wat we nodig hadden, 100 pillen voor € 4,50, een lachtertje tov Nederland!
De dagen hierna sloeg het weer om, en de dag dat we LLoret aandeden begon het zachtjes (de gehele dag) te regenen.
Het was zelfs ‘koud’ daarna, vergeleken met de voorgaande dagen en s’avonds hebben we dan ook binnen genoten van pasta de Mamma!
De volgende dagen waren lekker, rond de 26 graden en hoorde ik s’avonds ook niet meer het gedruppel van water uit de dakgoot door de hoge luchtvochtigheid 😉
De San Miguels en Don Simon Rosado’s smaakten weer prima, ook de 2 keren dat we uit eten gingen met Maureen en Leander en één keer samen bevielen goed.
Helaas was het gezien de weersomstandigheden maar 2 keer mogelijk te barbecueën, sinds enkele jaren kent Catalonië een nieuwe wet waarin de overheid per dag bepaald of het mag.
Jammer, maar voorstelbaar, echter ben ik van mening dat de meeste van deze branden ontstaan door onachtzaamheid, zoals pas de 2 grote branden in juli 2012, waar men vermoed dat een weggegooide peuk van een automobilist de oorzaak was.
Al met al hebben we de laatste dagen door het inmiddels omgeslagen weer wat beter/vaster kunnen slapen en ook wat meer/sneller kunnen bewegen 😉

Tussendoor hadden Maureen, Leander en Linda allen op een middag een tegeltje gemaakt.

Maureen voor aan het huis, Linda voor de op komst zijnde baby en Leander voor zijn schatje.

Het was een bedrijvige middag met veel gekras in tegels en verven, zie hiernaast de voor en na…

We hebben ook een aantal keren de animatie bezocht, met natuurlijk even een stukje MiniDisco, gewoon omdat we dat nog kennen toen onze kinderen een stuk kleiner waren, en het herkenbaar blijft, de liedjes dan.
De avond programmering was wel aardig, maar natuurlijk niet hoogstaand, echter, ook hier is een grote plus op zijn plaats voor Carlotte, wat een passie en inzet van deze dame, in haar eentje neemt ze alle kids op sleeptouw, dansen zingen, meerdere talen, perfecto!
De laatste avonden werd de MiniDisco (helaas voor de kleintjes) nog amper opgevoerd, wel waren er wat quiz elementen en hebben we met zijn vieren 2 keer daar aan meegedaan, wel leuk, net niets gewonnen 😉

Ondanks de aanvaring met de leiding hebben we het enorm naar ons zin gehad, eindconclusie is echter wel dat wij deze camping nooit meer zullen bezoeken en ook zeker niet zullen aanraden.
En met deze week nog vrij is dit een mooie springplank naar de volgende week, want voor zij die het nog niet weten, volgende week begin ik in eerste instantie voor een half jaar bij Biemond en van Wijk, Mercedes-Benz dealer te Aalsmeer en Haarlem, ik heb er zin in!

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello

Kralingse Plas gerenoveerd

Verleden jaar, toen we nog met Judith, Robert en Bruna langs de Kralingse Plas liepen zagen we al de eerste tekenen van de renovatie.

Echter, dit bleek maar het begin en het topje van de ijsberg.
Vanaf het Indonesische restaurant Minang Kabau is er langs de landstrook een vlonder van honderden meters geplaatst.
Een heerlijk wandelpromenade, visstek en aanlegplek in één!
Tussen het land en de promenade in hebben ze resten bomen en takken geplant wat intussen heeft geleid tot een prachtige flora.

Even verderop terug naar de ingang bij het Lange Pad was er nog zo’n lange vlonder.
Deze heeft men geïntegreerd met de reeds bestaande in de kruidentuin.
Het enige dat nog steeds smet op het geheel gooit is de troep die mensen achterlaten met dit mooie weer.
Naast het nodige blik en plastic zie je op veel te veel plaatsen de restanten van het BBQ’n, te lui om het in een (speciaal daar neergezette) container te gooien.
De ganzenpoep was ook weer rijkelijk aanwezig, maar dat zie we dan maar voor het gemak als de aanloop naar de hindernisbaan verderop!

Terloops werden we er nog aan herinnerd dat we nog maar iets meer dan 2 maanden verwijderd zijn van de gezinsuitbreiding bij Daniël en Caitlin.
Zoals je hier ziet is de ooievaar bijna op zijn eindbestemming, iets om even rekening mee te houden!
Het blijft een mooi plek dat Kralingse Bos, alhoewel je nog maar amper mensen een balletje ziet trappen tussen de hoge bomen, zoals wij vroeger dit veel  met de Hoogendoorns deden!

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello

Setoffbox van UPC

Zucht, morgen maar noodgedwongen er op uit naar UPC op de Lijnbaan.

Vanmiddag heeft mijn Cisco wéér de geest gegeven, en dat al nadat vanochtend *alle* diensten er 20 min uitlagen.
Er waren al een paar weken kleine sporen van dat er onheil op komst was.
Even tellen, dat is intussen dus al 3 x Thomson, 2 x Cisco en 2 x Philips (3 tuner geval), en nu vergeet ik er vast nog één…oja, morgen wordt dus de 3e Cisco.
Dat zijn 8 apparaten in pakweg twee en half jaar tijd, stel je voor dat hem had moeten kopen, naja dan was het iig garantie geweest.

Ik doe dit omdat ik anders 5 dagen moet wachten voordat er een nieuwe binnen is, en dan moet ik er daarna toch ook weer op uit om degene die stuk is bij het postkantoor te brengen.
Daarbovenop komt dan ook nog de activering, die pas ingaat als je langs bent geweest, viel niet anders te regelen volgens de helpdesker, want men heeft geen direct contact met de shops, en ze kunnen niet gebeld worden…
Ch*ps, dit schoot me pas later (lees: te laat) te binnen, dat kan wel!
Toen enige tijd geleden mijn modem (hier ben ik helaas de tel kwijt, niet dat het zoveel waren hoor) er mee ophield, kon ik naar Zuidplein nadat de helpdesker voor mij had rondgebeld.
Kreeg een modem mee dat van te voren geprepareerd was (op Frequentie) etc en deze liep dan ook binnen 2 minuten, hoppa.
Het kan dus WEL mensen, de UPC kan gewoon de winkels bellen, en dingen laten klaarzetten voor je, ga ik ze dus dadelijk even duidelijk maken via de mail.
Helaas gebeurd het activeren nog vanuit India meen ik, en gaat dat minimaal 24 en maxmimaal 72 uur duren.
In het kort, ik verwacht morgen toch echt een compensatie, want deze Box is nog maar 2 maanden ‘oud’!
Intussen kijken we maar even braaf analoog, op betere tijden….


De waarheid gebied mij te zeggen dat hij het bij thuiskomst direct deed,  activering binnen 1 uur, kijk zo hoort het, ook hier blijkt dat het dus tussendoor (spoedje) echt wel kan.

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello

Een Schimmelige Zomergroet

De zomer wil nog niet echt op gang komen, maar zichtbaarder dan vanmiddag kan ik het niet neerzetten.

Tijdens mijn wandeling naar het Ambachtsplein viel mijn oog op een vreemde witte substantie rondom de bomen naast het fietspad op de Lauwersmeer.
Want in principe liggen daar ‘normaal’  gesproken alleen maar hondendrollen en andere zaken waar mensen snel vanaf willen zoals lege blikjes en dergelijke.

Bij nadere inspectie bleek dit de eerste oogst champignons al te zijn.
Zoals te doen gebruikelijk worden deze natuurlijk vertrapt en verder geschopt zodat het er daardoor ook niet echt meer uitziet.
Maar het geeft maar weer eens aan hoe snel die zomer voorbij kan gaan.
Wij haken daar vanavond dan ook op in, want op het programma voor vanavond staat Andijviestamp met Spekkies!

Voor zij die al weg zijn, sorry, en voor hen die nog moeten hoop dat ik ze nog kunnen zwemmen in plaats van zwammen plukken!
Fijne zomer mensen!

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello

Poortjesnichten

Moest vandaag mijn nieuw ID halen en dacht gelijk even door te lopen naar de Oosterhof om voor Leander nieuwe assen voor zijn Skates te halen.

Kris kras tussen de regendruppels doorlopend viel het eigenlijk best wel mee, alleen bij de sportzaak aangekomen bleek dat ze dit soort dingen daar niet verkopen.
Chips, moest ik toch door naar het centrum waar RSI zelf zit, want woensdag moet Lee weer mee met de Wednesdaynight Skate.
Het viel me onderweg op deze zomerse topdag op hoezeer de RET heeft te lijden in deze tijd, ik was de enige in het hele rijtuig!?
Kreeg een beetje dat kinderuitjes gevoel, alsof de rest onder de banken zat, om net te doen of de Metro leeg was 😉
Dat ze wel van alles  proberen was dan wel weer leuk, gezien de landschap tekening van binnen, alleen rook het helaas niet zo lekker als het er uitzag.

Bij RSI kreeg ik naast wat korting (toen ik natuurlijk had laten weten dat we net via Internet bij hun hadden besteld) ook een lekker bakkie Senseo, als vitamine voor de natte weg terug.
Het enige wat me eigenlijk echt heeft gestoord waren de zgn. Poortjesnichten, die (vaak gekleurde figuren) die je bijna in je reet lopen om samen met je door een poortje te gaan, omdat zij vinden dat ze zonder OVchip mogen/moeten reizen, niet bij mij dus hè!
En mijn nieuwe OVkaart die ik verleden week kreeg deed het ook gewoon, naja…

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello