Spring naar de hoofdinhoud

Diafragmatisch

Al weer een tijdje terug heb ik ongeveer 790 dia’s met mijn Scanner omgezet naar normaal gangbaar Jpeg bestanden.

Ik weet nog dat het een heidens karwei was, maar het feit dat het om oude doos dia’s van Linda haar vader en moeder en familie betrof verzachte de zaak zeker.
over het algemeen was de kwaliteit goed tot redelijk, en dat voor dia’s die soms wel meer dan 40 jaar oud waren.
Het is dan ook nu pas dat je ziet dat Kodak en Fuji-color wel degelijk van kwaliteit verschilden in die tijd.
Ook zitten er plaatjes tussen dat of de flitser niet (goed) werkte, of er verkeerde instellingen gebruikt zijn, want dat moest nog allemaal met het handje toen!
Helaas kan je maar zoveel met een modaal systeem, alhoewel de specificaties van de Epson echt nog wel van deze tijd zijn.
Alhoewel ik hem al aardig wat jaartjes heb kan hij toch maar liefst 48 bits (hardware matig) scannen, en de DPI staat op 2400.
Dit kan nog (veel) hoger, maar dan worden het helaas dagdelen ipv minuten per dia, en dat is ook niet echt vol te houden.
De Twain driver (brug tussen scanner en grafisch programma) is meer dan toereikend, met voldoende opties.
Natuurlijk zitten er aan de dia’s ook stof en ander prehistorisch materiaal, dus na iedere bak is het de glasplaat schoonmaken, want het kleinste haartje is een tak aan een boom na het scannen!
Echter, zoals gezegd sommige hebben de tijd slecht doorstaan, en daar valt dan ook weinig eer aan te behalen.
Ik heb één standaard ingestelde filter die op alle dia’s toepas, want ook dan zou het veel te lang gaan duren.

Vandaag tussendoor de 1e bak gedaan die ik in mijn hand had, zijnde voor Peter en Maleen (zwager en schoonzus) dia’s van haar vader.
Het moet natuurlijk ook wel een uit de hand gelopen hobby blijven, nietwaar, want op het moment van dit schrijven is de ‘score’;
84 dia’s gedaan, waarvan 10 slecht, 64 ‘slecht licht’ maar toonbaar, en 10 prachtig.
Ik heb niet bijgehouden hoeveel tijd ik hiervoor nodig heb gehad, het gaat tussen het artikelen lezen, sollicitatiebrieven schrijven etc door, dus houd ik het even voor het gemak op 1 dag.
Als alle dozen vol zitten dan heb ik nog ongeveer 8.364 te gaan!
Een simpele rekensom laat zien dat ik  hiervoor dan nog afgerond 100 dagen nodig zou hebben!
Even geen woorden meer….

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello

Oh la la en (vr)olijk!

Afgelopen weekend was het eindelijk zo ver, we gingen Judith en Robert weer zien, die nu al weer 10 maanden een prachtige baby hebben, genaamd Bruna!
We kwamen netjes om 12.00 aan en Bruna was net wakker, dus ze moest nog even wennen aan ons.
Al snel bleek dat het een lief en prachtig kindje is, zoals je op de foto’s kunt zien, alleen in de nacht is ze wat minder lief 😉
Na wat heerlijke koffie en een zelf meegenomen broodje had Robert voor ons een route uitgezet in het centrum van Brussel.

Want ondanks het feit dat Judith al veel langer in Brussel woont, weet hij heel veel (meer) over de lokale geschiedenis, we kregen over alles wat we wilden weten goede en degelijke uitleg!
Het was dan ook van het ene imposante gebouw naar het andere.
We hebben allemaal wel een beeld van een stad, van plaatjes en documentaires, maar zien en snuiven is toch het mooiste wat er is.
Wat dat betreft is Brussel vele malen mooier dan Antwerpen, tenminste voor zover we die beelden nog voor ons kunnen halen.

Tussen de vele bouwwerken door moesten we natuurlijk ook ons innerlijke mens tevreden stellen, en zijn we in een heel apart koffiehuis geweest, naast de koffie’s had men ook hele aparte chocomelk.
Ik weet niet meer precies wat er in zat (néé geen alcohol) maar het was bijzonder smakelijk, zeker ook vanwege de 2 heerlijke chocolaatjes die we er bij kregen!

Ook het kleine manneken pis werd natuurlijk niet overgeslagen, dit keer droeg hij zowaar niets!
Eenmaal thuis hebben Robert en ik wat echt Trappisten tot ons genomen, en was eerst Bruna aan de beurt met haar avondeten en voorbereid om naar bed te gaan.
Hierna hebben we heerlijke mosselen gegeten met wortel stamp uit de oven, dit alles vakkundig door Robert bereid!
Vermoeid door het vele lopen gingen we allen even na 10 uur naar bed, Linda en ik hadden de grootste kamer (lees woonkamer) waar wij heerlijk de nacht door brachten op ons opvouwbaar Ikea bed.
De volgende ochtend waren we al na 8.00 op, heel ongewoon voor ons, maar ja, thuis gaan we dan ook (veel) later naar bed.
Na wat toast met marmelade en wat koffie gingen Robert, Bruna, Linda en ik een wandeling maken,Judith bleef achter om zich lekker rustig te douchen e.d. want Bruna was een paar keer wakker geworden die nacht.
Zelfs dicht bij hun huis is het prachtig, ze wonen bij een mooi meer, waar vlakbij een mooi en vooral groot klooster gevestigd is,neem daarbij het (eigenlijk wat te grote) park, en je hebt een prachtige leef omgeving.
Op de markt was heerlijk veel vers te koop, maar naar onze maatstaven wel er pittig geprijsd!
Wederom thuis aangekomen hebben we nog wat licht voedsel tot ons genomen, omdat het op een volle maag vervelend rijden is.
Robert verzorgde mooie rustige klanken op zijn snaarinstrument, besef me nu ook pas dat ik helemaal vergeten ben te vragen wat de naam was.
Gedurende deze 2 dagen was Bruna al heel snel gewend aan ons, en heeft ze ons op vele lachsalvo’s getrakteerd.
Ze is met recht een heel lief en zacht kind, een plaatje, met nu al een sterke voorliefde voor boeken.
Ook de plastic (ko)nijntjes die Linda voor Bruna had gekocht bleken een hit.
En zoals altijd gaat de tijd dan snel, en gingen we weer om 15.30 naar ons huis, dat er gelukkig nog stond! 😉
Judith Robert Bruna Linda en Leo in Brussel
Judith, Robert en vooral ook Bruna, bedankt voor 2 heerlijke (wandel)dagen in Brussel! Ik voel het nog in mijn kuiten 😉 Tot spoedig ziens weer!
Ps; ik hoop dat deze schrijfwijze (anders dan dat ik normaal gebruik) voldoende blijkt voor Google vertaal om het in het Catalaans en Engels ook een beetje normaal te kunnen lezen…
Wat dat aangaat moet de titel ook nog uitgelegd, Oh la la en (vr)olijk is namelijk een stukje uit het liedje over Brussel dat Liesbeth List ooit zong…
Voor alle foto’s kan je ook terecht bij mijn FlickR ruimte.

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello

Voorruit, een Dagje Blijdorp

Als echte hollanders letten wij ook op (gratis) aanbiedingen, wat gisteren resulteerde in een Dagje Voorruit, georganiseerd door Eneco, zeg maar als klantenbinder.
Dierenliefhebber als ik ben was dit een uitgelezen mogelijkheid om ook een aantal plaatsen achter de schermen te bezoeken.
Helaas bleef dit echter beperkt tot de installaties, en heb ik niet de roofdieren mogen voeren 😉

Boze Wolk
Klik op de afbeelding voor het volledige Album
Toen we rond 15.00 aankwamen bleek dat flink wat mensen ook gehoor aan deze oproep hadden gegeven, we werden doorverwezen naar de oude ingang, de boel was vol.
We hadden zowaar een parkeerplek vlak bij de ingang, maar daarna was het aansluiten achter de inmiddels behoorlijk lange rij, het schuifelen kon beginnen.
Ondanks de enorme drukte hebben we daar nauwelijks hinder van ondervonden, naja, tijdens etenstijd was het even pieken bij de horeca 😉
We hebben allen, mede door het heerlijke weer, genoten van de tour door reisleidster Linda, die ons van continent naar continent en restaurant (lees toilet) bracht.
Moe maar voldaan gingen we rond 22.00 huiswaarts, op naar de volgende actie!

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello

Eventjes terug naar Vroeger

Gisteren vonden we dat we onze ‘voordeelcheques’ maar eens op moesten maken.
Dus met een ‘voordeel’coupon van Blokker (heel de dag met de NS), en hierdoor automatisch gratis parkeren bij station Prins Alexander, en het 2e kaartje gratis voor het Openluchtmuseum van Tike, gingen we s’ochtends op pad.
Alles zat mee, maar 1 keer overstappen in Utrecht, klein nadeel was een pendelbus vanaf Ede-Wageningen, omdat men het station in Arnhem onder handen neemt, maar aan de andere kant werden we hierdoor wel voor de ingang afgezet.
Openluchtmuseum Zaanse Schans

Klik op de afbeelding voor het volledige album

Het feest der herkenning kon beginnen, niet, man man, wat is het ook daar veranderd zeg!
Ik herinnerde mij nog grote open stukken land rond de huisjes, maar niks daarvan, allemaal volgebouwd.
Wat dat aan gaat lijkt het intussen steeds meer een afspiegeling van het hedendaagse, het groene hart is bewaard gebleven, maar ook hier lijkt het intussen wel vol.
De uitleg was minder dan ik mij uit het verleden kon herinneren, erger nog, sommige huurlingen stonden maar hun ‘vak’werk te doen, zonder een woord van uitleg, jammer…
Ook viel het op dat de horeca veel meer aanwezig is dan voorheen, tja, zo moet het verdient worden hè?
De reis terug verliep ook vlot, en hebben we heerlijk wat bij de MAC gegeten, we waren even een hele dag terug naar vroeger per slot van rekening, toch?

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello

Hulde aan Strand Nulde

Afgelopen weekend hebben Linda en ik op de valreep dan toch nog een soort van vakantie mogen opsnuiven.
Linda had via een aanbieding op het Web haar oog laten vallen op het Postiljon Amersfoort, direct gelegen aan Strand Nulde.
Strand Nulde Panorama
Vrijdagmiddag aangekomen was het stralend weer en hebben we na het dumpen van de bagage in de kamer (bovenstaand plaatje was ons uitzicht!) herinneringen opgehaald in het aangrenzende Putten, waar we in de vorige eeuw nog waren geweest met de kinderen.
s-Avonds, lekker buiten, een 3 gangendiner genuttigd dat onderdeel was van de aanbieding, en alhoewel (natuurlijk altijd) minder dan de reguliere porties, was het lekker en voldoende.
De volgende dag, met wederom stralend weer, ging de reis naar Spakenburg, waar toevallig ook markt was.
En omdat er naar ons oordeel wel heel weinig mensen in klederdracht liepen hebben we ons in het Visserij en Klederdrachtenmuseum door 3 (over)enthousiaste oudere dames laten voorlichten over vroeger.
Aansluitend zijn we naar Harderwijk gegaan om wat te eten, onbeperkt mosselen en een heerlijk gevarieerde visschotel bij restaurant ‘t Rookerijtje genuttigd.
Het begon die avond een klein beetje te spetteren, maar dankzij de grote paraplu’s daar en de heerlijke temperatuur, was het goed toeven!
Strand Nulde Panorama
Op zondag hebben we de Apenheul aangedaan, waarvan ons laatste bezoek ook in de vorige eeuw lag.
Man wat is het daar veranderd, zeg maar, de laatste 5 à 6 jaar, haast onherkenbaar, maar wel heel mooi geworden.
Natuurlijk moesten we hier in het begin, en aan het eind even bij de Doodshoofdaapjes langs, prachtig, zoals die langs op en over je heen schieten, je wordt er gewoon rustig van.
Ook Linda werd even bezocht, maar zoals je op het album (klik op de gorilla plaatje) kunt zien werd zij haast gewurgd, moet haast wel de lekkere conditioner zijn geweest!
Ook de laatste dag (maandag) hebben we samen heerlijk lang zitten ontbijten, croissantje, eitje, roereitje, fruit, jus, koffie etc etc, opdat je (lees ik) in de middag totaal nog geen trek had!
Garderen Zand Sculpturen 2010
De laatste dag zijn we naar Garderen gegaan alwaar men de ZandSculpturen 2010 tentoonstelling ondergebracht had, prachtig staaltje geduld en preciesie, klik op de afbeelding voor een volledig overzicht.
Aansluitend zijn we nog even wezen wandelen en shoppen in Harderwijk, waarna we redelijk voldaan huiswaarts gingen!
Het was (door omstandigheden) kort, maar toch heerlijk toeven in het Veluwse!

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello