BleoG

Serieuze Surprises

Gisteravond hebben we een lang verlaten traditie weer in ere hersteld, te weten Sinterklaasavond!
Eigenlijk werden we meer meegetrokken door de Posse’s (voor de buitenstaander) dit is het gezin waar Maureen deel van uitmaakt.

We begonnen met wat koffie etc, en toen ook John uit zijn werk was gearriveerd hebben we met z’n allen 2 pannen heerlijke Mihoen, door Linda bereid, verorberd!

Daarna was het dus gedichten lezen en (flink) uitpakken geblazen.
En wij maar denken dat we aardig en voor ons doen, lang bezig waren geweest aan de surprises!
Alle eer en krediet aan de fam. Posse, ze hebben echt ontiegelijk veel uren werk aan de suprises gehad.

Zo had ondergetekende zijn eigen biermerk in een ‘fles’ die net iets kleiner was dan ikzelf, en Leander een heuse AngryBird surprise had.
Maar die krijg hij niet zomaar, ze hadden een speurtocht rond het huis voor hem verzonnen, in stages, prachtig!

Linda kreeg een heus vogelhuisje met inhoud, Jolanda een Cambridge surprise met weegschaal, Jessica een gigantische piercing, Maureen een Ugg laars en John een Flinstone stuur!
Wellicht sla ik hier dingen over, maar één ding was duidelijk, iedereen had enorm zijn best gedaan, chapo!
En ondergetekende heeft de helft van zijn surprise inhoud al getest! 😉

Wil je de gehele reeks foto’s zien, ga dan naar: Flickr set Sinterklaas 2011.

Deel dit op:

Actueel, Familie, Gedichten, Persoonlijk, Vrienden

Stilte

Willen we het niet allemaal op z’n tijd,
Even geen gezeur of valse sentimenten.
Vooral als je na een dag hard zwoegen huiswaarts rijdt,
Tel je nog wel eens in je pap veel te weinig krenten.

Van stilte in de vorm van niet praten komt onbegrip,
En wordt er uiteindelijk niets opgelost en uitgesproken.
Het leidt vaak alleen maar tot een verbeten onderlip,
En begint er uiteindelijk ergens iets in je te koken.

Onbegrepen, maar misschien ook niet opengesteld,
Doormodderend en ploeterend in je eigen brei.
Ook niet aan je beste vrind(in) verteld,
Dan wordt het te laat opgemerkt, zelfs van heel nabij.

Het is het de grootste dooddoener, nijd,
Vertroebeld zicht als in een waas.
Je weet niet hoeveel harten je er mee openrijt,
En hoeveel nu dierbaren moeten bezoeken in een vaas.

Wordt de stilte de baas, en spreek met en van jezelf af,
Zover laat ik het niet komen, praten is stoer en geweld veel te laf..

Dit is mijn kleine persoonlijke bijdrage aangaande de vele gewelddadige incidenten de laatste tijd, met als ‘druppel’ het gruwelijke voorval in Amerika, waar 32 studenten het leven lieten, en nog veel meer mensen een lange periode van pijn, verdriet en ongeloof tegemoet gaan….

Deel dit op:

Gedichten

Water

Water

Uit het breken van het water zijn we ontstaan
Schoongemaakt met het hetzelfde goedje uit de kraan

Vele baden later zorgden dat je lekker rustig bleef
Het gevoel alsof je nog in de baarmoeder dreef

In de tijd daarna namen we zelf menig douche en bad
Opdat je dat heerlijke woezige gevoel niet meer vergat

Hierna is leren zwemmen je voornaamste bezigheid
voor verkoeling en bij schrik het lessen van de dorstigheid

Zeilen en surfen op een zomerse dag
zijn zaken die je pas na het behalen van je diploma mag.

Het is daarna vaak dat de onverschrokkenheid begint
Als je voor het eerst van brug af duikt of springt.

Als je al die zaken allemaal heb overleeft
Is je volgende daad daar als je van de hoogste af zweeft.

In onze middelbare jaren en een Stormvloedkering later
Slaat alles plots om in bang zijn voor het Noordzee water!

Dan is het zandzakken voor de deur benee.
Vooral voor hen die leven onder NAP.

Water, het is en blijft een raar goedje.
Maar ja, zonder water, wat moet je?

Deel dit op:

Gedichten