Inmiddels zijn we al weer een paar dagen terug van onze week Pineda de Mar…
Op het laatste moment via een Internet actie zijn we verleden week naar Pineda de Mar geweest.
Sowieso om er even uit te zijn, daarnaast omdat het altijd zo’n lekker weer is, en om onze vrienden (die we inmiddels al weer zo’n 35 jaar kennen) te bezoeken.
Na een heel kort slaapje gingen we om 01.30 richting Schiphol, om via QuickParking op P3 van Arke direct door te kunnen naar de paspoortcontrole, niet!
Het mankeerde behoorlijk aan deze ‘extra dienst’, zal er verder geen woorden aan vuil maken, maar mensen, let heel goed op, wat er op de website wordt aangeboden blijkt in de praktijk niet te gebeuren!
Hierdoor kwamen we 45 minuten voor vertrek aan bij gate D66 (ja dat dacht ik ook) maar gelukkig konden we nog mee, wel jammer van die beginstress.
De reis verliep daarna vlot, goede vlucht en de bus erna ging linea recta naar Pineda.
Daar aangekomen bleek dat de boulevard afgezet was, en werden we dus 3 blokken eerder afgezet, maar dit wisten we min of meer van te voren, dus dan valt het wel mee.
En daar sta je dan om 8.30 in een amper ontwaakte, maar zeker lekker qua temperatuur aanvoelend Pineda.
De dagen erna bleek wat voor een farce de afzetting was, want de één na de ander reed de straat door zonder daar ze ook maar iets in de straat te zoeken hadden, buschauffeurs zijn daar dus eigenlijk hele trouwe en goedluisterende jongens 😀
Echter, de dame achter de counter bij Hotel SorraBona (op goed zand gebouwd, maar net zo goed BonaVista had kunnen heten) schrok zich een hoedje en haar licht Parkinsonisme sloeg dan ook om in zichtbare stress, wat waren wij vroeg!
We moesten over een half uurtje maar terugkomen, als zij haar andere karweitjes had gedaan, en och, zo erg was dat nu ook weer niet, even bij het zwembad liggen en de oogjes verschieten…
Eenmaal volledig ingechecked bleek dat we een heerlijke kamer hadden op 3 hoog met uitzicht op zee, EN op de kermis, wat de eerste dagen wel leuk was, maar naarmate het weekend dichterbij kwam bleef de kermis tot 01.00 open.
Het viel qua geluidsoverlast achteraf wel mee, maar alles moest dicht, en de Airco was dermate dat deze ook wel wat geluid produceerde, op de laatste nacht na hebben we best redelijk geslapen.
We keken uit op een aantal attracties en zagen iedere avond ‘onze’ Spindoctor aan het werk, even ter illustratie, hij gebruikte 3 bekers (Lidl) suiker met mengvloeistof voor 1 suikerspin, die hij hier wel erg ludiek aanprijst! 😀
We hadden alleen ontbijt bij het hotel en dit was qua eten bijna prima, de (internationaal bedoelde) omelet was dus eigenlijk een Tortilla met allerlei vaak zware kost er doorheen, helaas kwamen ze daar zelf pas de laatste ochtend achter 😉
Qua drinken was het drie keer niks, koffie was meer schuim dan koffie, maar drinkbaar, de sapjes kwamen uit een machine, en die waren werkelijk goor!
Het leek of er iemand wat poeder in een glas water had gedaan, daags erna heb ik dan ok zelf sinaasappelsap in een pak gekocht en dankzij de kleine koelkast op de kamer hadden wij iedere ochtend fris sap!
Verder niets dan lof voor het personeel, altijd ter dienste, bijna altijd een glimlach, bereidwillig en de meesten hadden altijd een lach op hun gezicht en tijd voor een praatje, je haalde wat dat aan gaat de ‘uitzendkrachten’ uit het niet Catelaanse gedeelte er zo uit 😉
Enige jammerlijke punt was de picknick zak die ze voor iedereen hadden gemaakt, daar zat allemaal brood e.d. in van de vorige dag, dus harder dan normaal en het zat jammerlijk aan elkaar vastgeplakt, ik heb dan ook alleen een stukje croissant op en mijn chocolade cakeje bij de koffie in het vliegtuig, die twee dingen smaakten dus bijna hetzelfde 😉
Alle dagen zijn we er op uitgeweest, plaatsjes in de buurt bezocht met de Renfe en de boot, langs de geheugenlaan zeg maar.
De eerste dag was vol zon, dus strand, en lekker in het relatie koude water zwemmen, in de middag naar Judith, Robert en Bruna waar we flink bijgepraat hebben en Robert een heerlijke Curry presenteerde.
De dagen erna waren wat bewolkt afgewisseld met zon, goed weer om veel te doen, anders doe je niet veel.
De dag met de boot naar Tossa de Mar echter eindigde in een heuse hoosbui waardoor we nog maar net de laatste boot terug naar Pineda wisten te halen.
Tijdens dit bezoek was de plaatselijke kerk zowaar open, dit hadden we nog nooit meegemaakt, en wij natuurlijk naar binnen, en toen Linda ging zitten stak God een spotje aan voor haar, zoals je hiernaast kan zien, en néé, deze is niet gesoept!
Op een enkele dag na zijn we steeds weer even naar de Estols geweest, jammer was wel dat we Quim (oudere broer van Judith) maar even een half uurtje hebben gezien, hij is druk met zijn zaak en zet zich momenteel heel erg in voor de lokale cultuur, volgende keer beter.
De laatste avond vergastte Robert en Judith ons op een BBQ in een oude trommel van hun wasmachine in zonnescherm standaard.
Jawel, ook bij hen is de recessie merkbaar 😉
Er was konijn ea vlees, bier en wijn en na dit alles zijn we nog even met Bruna naar de kermis geweest.
Wat dat aangaat was het ook in Pineda schrikken hoeveel winkels intussen over de kop en gesloten/vertrokken waren, maar ook huizen, Te Koop en Te Huur borden in elke straat, jammerlijk.
De laatste nacht hebben we, zo vermoed ik althans, nog iets geslapen, want het was helemaal los op vrijdagavond.
Toen we om 03.30 op waren liepen er nog steeds mensen in de straat, en was op het strand het ‘Cubaanse’ feest net beëindigd.
De reis terug duurde wat langer, in dit geval omdat de bus laat was vanwege nog meer afzettingen in Pineda en hij twee dorpjes extra af moest omdat anderen deze mensen vergeten waren.
Omwille van de slaap en menselijkheid naar die anderen viel dat dan wel weer mee, je zal het zelf maar zijn nietwaar?
Terug kijkend was het een heerlijk weekje er even uit!
En nogmaals bedankt fam. Collins i Estol!
Hoe het komt weet ik niet, maar het wil vaak gewoonweg niet vlotten, je stuurt netjes een vraag/verzoek, en dan is het stil, minuten, uren, en soms zelfs een dag!
Uiteindelijk reageerde Groupdeal veel later, en kreeg ik als antwoord;
Bij aankomst in 
Nadat we ons hadden hadden genesteld (lees: de vrouwen alles hadden in- en opgeruimd, en wij met 2 speciaal bieren de boel hadden ingezegend) zijn wat wat kleine boodschappen (lees: drank) gaan halen en hebben we de blauwe (of was het nou de groene) wandelroute genomen om de buurt te verkennen.
Terug in de Tulp hebben we de rest van het speciaalbier aangesproken om ons vochtgehalte weer op peil te krijgen en moest er een beter restaurant gekozen.
Zondagochtend zelfs iets eerder wakker dan de dag er voor, er waren geen leveranciers, maar de Engelsen ging met de bus weg, en die moest voor het hotel warmdraaien.
De laatste zaken geregeld aan de balie en de schade qua drank (die best wel mee viel) vergoed, gingen we richting Arnhem.
Rob kreeg nog als traktatie een rondje zetterij, waar wij de voorlaatste keer niet bij konden, hij mocht naar binnen en inhaleerde even weer de geuren en spullen van van vervlogen tijden.