Spring naar de hoofdinhoud

CorenDon zijn een beetje Dom

Het viel mij eergisteren op, en dit verhaal weer te binnen dat Corendon weer met een offensief is begonnen op de TV, alles tot in de nopjes verzorgt, voor weinig, alleen vergaten ze daar de Aftersales, en die is echt weinig!

Het zal je maar gebeuren, zit je in een paar dagen in een vreemd land (Turkije) en krijgt je vriend een zware epileptische aanval. Je schrikt je een ongeluk, want in de 3 jaar dat je elkaar kent was dat nog nooit voorgekomen.
Die zondagavond, hals over kop de ambulance in, naar het plaatselijk ziekenhuis heb je natuurlijk geen tijd om iets uit de kamer mee te nemen, of zaken te noteren.
Al snel bleek men hem in het lokale ziekenhuis niet voldoende zou kunnen helpen, dus werd hij van Kemer naar Antalya gebracht.
Diezelfde avond hebben wij de alarmcentrale van D-Reizen (D-Zeker) gebeld en is daar de boel gelijk gaan rollen, aan hen heeft het niet gelegen, goede bijstand van A tot Z!
De volgende ochtend heeft zijn vriendin contact opgenomen met het NOODnummer van Corendon, via wie de reis geboekt was, ze werd heel onaardig en kortaf te woord gestaan en men zou s’middags terugbellen, maar helaas niets.
Hierop zijn haar ouders zich er mee gaan bemoeien en belden zij Corendon Nederland, één en al begrip en geschrokken lieten zij weten binnen een uur actie te gaan ondernemen.
Toen deze periode verstreken was heeft haar moeder wederom contact opgenomen, dat het nu wel eens tijd werd…
Intussen had de alarmcentrale al twee keer contact met zijn vriendin gehad, en in ieder geval haar wat kunnen geruststellen. Alle onderzoeksresultaten en andere zaken van belang kwamen nu ook bij hun binnen en weer aan haar uitgelegd, wat de nodige rust gaf.

Het is inmiddels bijna avond wanneer wij nu Corendon Nederland maar eens bellen, met wederom een geschrokken medewerkster tot gevolg die ons nu een nummer doorspeelt van hun agent in Antalya.
(Saillant detail is dat je Corendon Nederland voor dit soort zaken maar gedurende 2 uur op een dag kan/mag lastigvallen, zo las ik op de website.)
Dit nummer speelden we door naar hen, maar helaas, er werd domweg niet opgenomen!
Uiteindelijk hebben we zelf contact opgenomen met het Meder Resort waar ze verbleven, de situatie uitgelegd, en direct het mobiele nummer van de hostess van Corendon opgevraagd.

Die avond er na hebben we vanaf 22.00 t/m 23.45 met de Hostess gebeld, soms ging de telefoon enkele keren over gevolgd door voicemail, maar soms ook niets, of direct voicemail. Uiteindelijk besloten we een SMS te sturen. Ditzelfde overkwam zijn vriendin ook.

De volgende (dinsdag)ochtend kregen we een SMS terug waarin zij zich verontschuldigde, ze was de hele avond daarvoor buiten geweest, en haar batterij was leeg!
Smoesjes! Als een telefoon een aantal keren overgaat mevr. de hostess dan is hij wel degelijk aan met opgeladen batterij! Ze liet in de SMS weten zsm actie te ondernemen…

Ook zijn vriendin kreeg haar om 08:56 te pakken, ze belde haar duidelijk wakker, de hostess zou het kantoor in Antalya bellen en dan terugbellen, en ja hoor, wederom stilte…

Intussen moesten mijn (nog steeds groggy zijnde) zoon en (dus voornamelijk) zijn vriendin zich redden in een ziekenhuis waar alleen Turks werd gesproken, en er af en toe een tolk werd geregeld.
Zij waren er beiden intussen flink emotioneel doorheen, en er moest nu gehandeld worden.
Daarna is er heen en weer gebeld door ons naar zijn neuroloog en naar D-Zeker die op hun beurt zijn gaan overleggen met hun geneeskundige diensten.
Uiteindelijk waren we er uit, we hebben ze de ontslagpapieren op eigen risico laten tekenen en ze zijn in de namiddag in de taxi gesprongen.

Ironisch genoeg kreeg zij nadat ze weer heerlijk in het hotel zaten bij te komen uiteindelijk om 19:28 een SMS van de hostess, waarin ze aangaf dat het haar speet dat ze geen tijd had gehad, en dat ze de volgende dag om 09:00 langs zou komen, twee dagen later dus!
Mijn schoondochter was zo fatsoenlijk, blij als ze was met onze zoon in het hotel te zijn, haar te antwoorden dat dit niet meer nodig was, ik had ze voor Jan met de korte achternaam langs laten gaan!

Al met al een dikke onvoldoende, een koude douche, geen LIKE, en absoluut ontevreden over de aftersales van Corendon.

Maar zoals ik wel vaker mee maak zullen ook zij wel een aantal SNEL reagerende Webcrawlers in dienst hebben die dit soort berichten opzoekt en ontkracht, of ineens zorgt voor een reactie.

Tot op het moment van dit schrijven is er ook nog enkele geen reactie op de klacht die zij 6 weken geleden verstuurd heeft.
Het blijft een kwestie van prioriteiten stellen, die ik wel vaker zie, je kunt bij Cor en Don binnen 5 minuten een reis boeken, maar als er problemen zijn geven ze niet thuis en moeten ze 6 tot 8 weken research doen….


Eindelijk dan toch antwoord ontvangen, en dermate droevig qua uitkomst en Nederlands taalgebruik, dat ik hem ook maar plaats hier.
Dus zelfs niet de moeite genomen om het even door de spellingscontrole te gooien, hoe hoog heb je dan je klanten zitten?


Lijnden, 7 januari 2014

Betreft: uw e-mail van 18 november 2013
Kenmerk: reserveringsnummer 6156800

Geachte mevrouw,

Naar aanleiding van uw reactie met betrekking tot de bij Corendon Vliegvakanties geboekte reis,
willen wij u berichten. Wij hopen dat uw vriend ondertussen aan de beterende hand bent.

Als eerste willen wij u bedanken dat u ons informeert over uw bevindingen tijdens uw reis. De
ervaringen van onze cliënten zijn voor ons van primair belang en daarmee een belangrijke
informatiebron om de kwaliteit en de service van ons product te optimaliseren en ons product op dat
niveau te houden.

Helaas heeft u met een noodsituatie te maken gehad, waarvoor u contact heeft gezocht met uw
reisverzekeraar/de ANWB alarmcentrale, via de reisleiding was ook naar hen verwezen. Daar de
alarmcentrale in dit soort situaties de bijstand ter plaatse en het vervoer retour vervolgens
coördineert.

De taak van de reisleiding beperkt zich tot het verstrekken van informatie over de vakantie
accommodatie, bestemming en mogelijke uitstappen ter plekke. Daarnaast een mogelijke bijstand
verlenen indien daartoe aanleiding bestaat en op verzoek van gasten. Onze reisleiding behoort zich
desondanks te allen tijde correct jegens onze gasten behoort op te treden, hetgeen in uw geval
duidelijk niet is gebeurd. Wij bieden u voor zijn handelswijze onze welgemeende excuses aan en
hebben hem hier op aangesproken, zodat herhaling in de toekomst kan worden vermeden.

Vermoedelijk in overvloede adviseren wij u met uw annulerings- en reis- verzekering contact op te
nemen. Over het algemeen vergoedt de annuleringsverzekering de niet genoten dagen en de
reisverzekering de kosten van de ticket, de telefoonkosten e.d..

Wij danken u nogmaals voor uw opmerkingen en willen u hiervoor graag een mooie bos bloemen
aanbieden die u naar eigen smaak kunnen halen door middel van de bijgesloten bloemenbon met
daarbij nogmaals onze welgemeende excuses.


Zij is inmiddels een bloemenbon van € 15 ‘rijker’, terwijl in een simpelere klacht over parkeren men al met € 30 over de brug kwam.
Men schuift de verantwoordelijkheid door naar de verzekering, terwijl ZIJ de reis begeleiden, lijkt mij wel een duidelijke zaak.
Saillant detail, de reisleidster ter plekke en degene die zij belde nav deze brief vonden het wel normaal dat de hostess/reisleidster daar op af gaat.
Dit vraagt om een nog pittigere brief.

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello

SorraBona is BonaVista

Inmiddels zijn we al weer een paar dagen terug van onze week Pineda de Mar…

Op het laatste moment via een Internet actie zijn we verleden week naar Pineda de Mar geweest.
Sowieso om er even uit te zijn, daarnaast omdat het altijd zo’n lekker weer is, en om onze vrienden (die we inmiddels al weer zo’n 35 jaar kennen) te bezoeken.
Na een heel kort slaapje gingen we om 01.30 richting Schiphol, om via QuickParking op P3 van Arke direct door te kunnen naar de paspoortcontrole, niet!
Het mankeerde behoorlijk aan deze ‘extra dienst’, zal er verder geen woorden aan vuil maken, maar mensen, let heel goed op, wat er op de website wordt aangeboden blijkt in de praktijk niet te gebeuren!
Hierdoor kwamen we 45 minuten voor vertrek aan bij gate D66 (ja dat dacht ik ook) maar gelukkig konden we nog mee, wel jammer van die beginstress.


De reis verliep daarna vlot, goede vlucht en de bus erna ging linea recta naar Pineda.
Daar aangekomen bleek dat de boulevard afgezet was, en werden we dus 3 blokken eerder afgezet, maar dit wisten we min of meer van te voren, dus dan valt het wel mee.
En daar sta je dan om 8.30 in een amper ontwaakte, maar zeker lekker qua temperatuur aanvoelend Pineda.
De dagen erna bleek wat voor een farce de afzetting was, want de één na de ander reed de straat door zonder daar ze ook maar iets in de straat te zoeken hadden, buschauffeurs zijn daar dus eigenlijk hele trouwe en goedluisterende jongens 😀

Echter, de dame achter de counter bij Hotel SorraBona (op goed zand gebouwd, maar net zo goed BonaVista had kunnen heten) schrok zich een hoedje en haar licht Parkinsonisme sloeg dan ook om in zichtbare stress, wat waren wij vroeg!
We moesten over een half uurtje maar terugkomen, als zij haar andere karweitjes had gedaan, en och, zo erg was dat nu ook weer niet, even bij het zwembad liggen en de oogjes verschieten…


Eenmaal volledig ingechecked bleek dat we een heerlijke kamer hadden op 3 hoog met uitzicht op zee, EN op de kermis, wat de eerste dagen wel leuk was, maar naarmate het weekend dichterbij kwam bleef de kermis tot 01.00 open.
Het viel qua geluidsoverlast achteraf wel mee, maar alles moest dicht, en de Airco was dermate dat deze ook wel wat geluid produceerde, op de laatste nacht na hebben we best redelijk geslapen.
We keken uit op een aantal attracties en zagen iedere avond ‘onze’ Spindoctor aan het werk, even ter illustratie, hij gebruikte 3 bekers (Lidl) suiker met mengvloeistof voor 1 suikerspin, die hij hier wel erg ludiek aanprijst! 😀

We hadden alleen ontbijt bij het hotel en dit was qua eten bijna prima, de (internationaal bedoelde) omelet was dus eigenlijk een Tortilla met allerlei vaak zware kost er doorheen, helaas kwamen ze daar zelf pas de laatste ochtend achter 😉
Qua drinken was het drie keer niks, koffie was meer schuim dan koffie, maar drinkbaar, de sapjes kwamen uit een machine, en die waren werkelijk goor!
Het leek of er iemand wat poeder in een glas water had gedaan, daags erna heb ik dan ok zelf sinaasappelsap in een pak gekocht en dankzij de kleine koelkast op de kamer hadden wij iedere ochtend fris sap!
Verder niets dan lof voor het personeel, altijd ter dienste, bijna altijd een glimlach, bereidwillig en de meesten hadden altijd een lach op hun gezicht en tijd voor een praatje, je haalde wat dat aan gaat de ‘uitzendkrachten’ uit het niet Catelaanse gedeelte er zo uit 😉
Enige jammerlijke punt was de picknick zak die ze voor iedereen hadden gemaakt, daar zat allemaal brood e.d. in van de vorige dag, dus harder dan normaal en het zat jammerlijk aan elkaar vastgeplakt, ik heb dan ook alleen een stukje croissant op en mijn chocolade cakeje bij de koffie in het vliegtuig, die twee dingen smaakten dus bijna hetzelfde 😉

Alle dagen zijn we er op uitgeweest,  plaatsjes in de buurt bezocht met de Renfe en de boot, langs de geheugenlaan zeg maar.
De eerste dag was vol zon, dus strand, en lekker in het relatie koude water zwemmen, in de middag naar Judith, Robert en Bruna waar we flink bijgepraat hebben en Robert een heerlijke Curry presenteerde.

De dagen erna waren wat bewolkt afgewisseld met zon, goed weer om veel te doen, anders doe je niet veel.
De dag met de boot naar Tossa de Mar echter eindigde in een heuse hoosbui waardoor we nog maar net de laatste boot terug naar Pineda wisten te halen.
Tijdens dit bezoek was de plaatselijke kerk zowaar open, dit hadden we nog nooit meegemaakt, en wij natuurlijk naar binnen, en toen Linda ging zitten stak God een spotje aan voor haar, zoals je hiernaast kan zien, en néé, deze is niet gesoept!
Op een enkele dag na zijn we steeds weer even naar de Estols geweest, jammer was wel dat we Quim (oudere broer van Judith) maar even een half uurtje hebben gezien, hij is druk met zijn zaak en zet zich momenteel heel erg in voor de lokale cultuur, volgende keer beter.

De laatste avond vergastte Robert en Judith ons op een BBQ in een oude trommel van hun wasmachine in zonnescherm standaard.
Jawel, ook bij hen is de recessie merkbaar 😉
Er was konijn ea vlees, bier en wijn en na dit alles zijn we nog even met Bruna naar de kermis geweest.

Wat dat aangaat was het ook in Pineda schrikken hoeveel winkels intussen over de kop en gesloten/vertrokken waren, maar ook huizen, Te Koop en Te Huur borden in elke straat, jammerlijk.

De laatste nacht hebben we, zo vermoed ik althans, nog iets geslapen, want het was helemaal los op vrijdagavond.
Toen we om 03.30 op waren liepen er nog steeds mensen in de straat, en was op het strand het ‘Cubaanse’ feest net beëindigd.

De reis terug duurde wat langer, in dit geval omdat de bus laat was vanwege nog meer afzettingen in Pineda en hij twee dorpjes extra af moest omdat anderen deze mensen vergeten waren.
Omwille van de slaap en menselijkheid naar die anderen viel dat dan wel weer mee, je zal het zelf maar zijn nietwaar?

Terug kijkend was het een heerlijk weekje er even uit!

En nogmaals bedankt fam. Collins i Estol!

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello

Eurocamping 2012

Zaterdag 19 augustus rond 19.00 uur lieten Leander, Maureen, Linda en ik de hitte in Nederland achter ons en gingen we met de Prius richting Eurocamping in Sant Antoni de Calogne.

Onderweg hadden we weinig of geen last van overig verkeer, de cruise control deed zijn werk, en de volgende ochtend stonden we om 11.00 op de camping!
We waren verbaasd over het gemak omdat we de voorgaande 2 jaren met het vliegtuig waren gegaan, geen man met de hamer, 4 stops, en eigenlijk amper vermoeid.
We waren wat vroeg, en na wat uitleg bij de receptie spraken we af wat te gaan eten en drinken afwachtende de schoonmaak van het huisje.
Daar aangekomen bleek het huisje schoon, maar er waren natuurijk weer de nodige zaken mis, de WC deed het niet, de flush knop werd door de één of andere pasta bijeen gehouden, de la met bestek had nukken, etc.
Hier schrikken we al lang niet meer van, en nadat we dit gemeld hadden maakten we als eerste kennis met de plaatselijke klusser Pauolo, een schat van een man, “No stress”, en “Tranquil” waren zijn befaamde uitspraken.
Diezelfde dag zijn we natuurlijk naar het zwembad en strand geweest, zwembad was ongeveer 100 meter lopen, en het strand was vanaf de uitgang op de camping ongeveer 200 meter, ideaal!
Het viel ons direct al op dat er erg veel ‘bewaking’ over het terrein reed, vooral E-scooters, enerzijds voor de rust, maar natuurlijk ook vanwege het verrassingselement mocht je iets verkeerd doen natuurijk 😉

Het was dan ook na 2 dagen tijdens de komst van de chef van de bewaking dat er problemen ontstonden, hij reed langs, en schudde zijn hoofd, wij hadden toen nog geen idee waarom.
Later die dag werd de slechtst Engels sprekende medewerker gestuurd, die ons probeerde uit te leggen dat de hangmat die we tussen het huisje en de boom hadden opgehangen niet mocht.
Direct de reglementen er bij gepakt zagen we hier niets van, we hadden zelfs netjes plastic om de boom en aan het uiteinde van het huisje gedaan zoals gewenst.
Op de receptie werd het duidelijk, geen zware dingen aan de bomen, niet bepaald netjes naar Linda, maar goed.
Wat bleek, de camping leiding verschuilt zich achter één grote regel, zijnde; “Heb respect voor alle ter beschikking gestelde faciliteiten”, vanaf die dag liep ik dan ook alleen nog op de kale stukken (die hadden gelukkig de overhand) en niet meer op het dorre gras 😉
Zelfs de Nederlandse receptioniste van Vacance Soleil wilde ons niet verder helpen door bijv een bericht te sturen naar Vrij Uit, aangezien wij een formele klacht in wilden dienen, zij liet weten voor de camping te werken?!
Onze kennis Judith uit Pineda de Mar liet ook nog weten dat dit soort zaken apart vermeld moeten worden in de regels, dus dat gaan we nog apart aanpakken.
Jullie moeten weten dat Linda haar hangmat haar allessie is waar het relaxen betreft, en in de 25 jaar dat wij de Costa campings hebben aangedaan was dat nooit een probleem, en mag dat ook nog steeds.
We kozen er express de dagen erna voor de hangmat ongebruikt te laten hangen, wat een hogere scooter bewaak circulatie tot gevolg had, iedere keer was het weer prachtig om te zien hoe strak en onbewogen men voorbij reed, hilarisch gewoon.
Uiteindelijk kwamen we op het idee om hem alleen aan het huisje te hangen, en alhoewel dit wat ongemakkelijker lag, we hadden een gat in de regels ontdekt! 😉
Het was voornamelijk de arrogante houding van de camping ‘baas’ en het superstrak volgen van de weids interpreteerbare regels die er even voor zorgden dat de andere ongemakken overbelicht raakten.

Zo hadden ze ons aan het einde van het laantje gezet met nauwelijks een kans om met overigen in gesprek te raken, we keken dan ook uit op hoge heggen, het leek een geïsoleerd plekje,
De volgende dag bleek dat we vlak naast een doorlopende weg zaten met veel verkeer, met daarachter de sportvelden van de camping, en dan direct achter ons huisje de tunnel (echo galm schreeuw) waarlangs men ging om bij de velden te komen.
Zoals gezegd, normaal pik je die dingen, laat je dit niet de vakantie verzieken, maar die ene dag waren we, zeg maar, niet blij..
De dagen er na zijn we plaatjes in de buurt en campings waar we eerder hebben vertoefd bezocht, zoals Palamos, Platje d’Aro, Lloret de Mar en Tossa de Mar.

Natuurlijk zijn we ook één dag naar Pineda de Mar geweest, allereerst naar Judith, Robert en Bruna, en daarna naar Quim en Dolores.
Bruna was al aardig gegroeid, sprak al enkele woorden Spaans, Catalaans, Engels en Frans, en na wat langer wennen dan begin dit jaar toen ze hier waren ging het op een gegeven moment vanzelf.
Het was die dag, net als de voorgaande flink heet, maar ook de luchtvochtigheid was wederom te hoog, de dagen waren broeierig, dus een uur later was nagenoeg de volledige voorraad koud water al op.
We hebben heerlijk zitten kletsen met Judith en Robert, die helaas nog steeds niet volledig gewend is aan het Catalaanse, op en top Engels als hij is, het feit dat hij nog geen Catalaans spreekt heeft daar natuurlijk ook mee van doen.
Einde middag vertrokken we naar Quim en Dolores waar we direct met z’n allen in het heerlijk koude zwembad zijn gaan dobberen en vandaar uit de gesprekken voort hebben gezet!
Zij hebben nog steeds de moeder van Dolores in huis, die na 3 beroertes niet veel meer kan, dit zorgt voor de nodige druk en moeilijk te plannen ontmoetingen, dus langs deze weg weer een enorm dank je wel naar hen dat ze toch tijd voor ons vrij hebben gemaakt!

De dagen erna waren nog steeds heet, en we hebben dan ook vaak de verkoeling opgezocht, wat dat aangaat zaten we aan een prachtige baai.
De weg er naar toe was kort, maar toch had men op de camping een treintje rijden met aan boord Pauolo, die steevast om de paar seconden mensen/kinderen begroette met “Hola amigo’s”, dit was dan ook de 2e smaakmaker die we ontdekten op de camping, deze man nooit weg doen chef!
Na de eerste week kwamen er soms wat wolken die er voor zorgden dat de temperatuur wat milder (32) werd 😉

Helaas liep Maureen in de voorliggende periode een 2e graads brandwond op tijdens het zonnen, nb op haar borst, ze was in slaap gevallen, wat maar weer aangeeft hoe voorzichtig je moet zijn!
De zwembad ‘lifeguard’ hielp haar meerdere keren per dag met het verversen van het gaasje met een goedje, maar echt vlot herstelde de boel niet.
Het is dan dat je weer merkt hoe veel beter de drogisten daar zijn uitgerust met spullen en kennis en vooral de prijzen, Maureen kreeg een perfect (antibiotica) zalf mee, en het herstelde vrijwel direct.
Helaas hadden we ons verrekend met Leander’s anti-epilepsie pillen, maar aangezien hij ze verleden jaar zelf kwijt had gemaakt wisten we precies wat we nodig hadden, 100 pillen voor € 4,50, een lachtertje tov Nederland!
De dagen hierna sloeg het weer om, en de dag dat we LLoret aandeden begon het zachtjes (de gehele dag) te regenen.
Het was zelfs ‘koud’ daarna, vergeleken met de voorgaande dagen en s’avonds hebben we dan ook binnen genoten van pasta de Mamma!
De volgende dagen waren lekker, rond de 26 graden en hoorde ik s’avonds ook niet meer het gedruppel van water uit de dakgoot door de hoge luchtvochtigheid 😉
De San Miguels en Don Simon Rosado’s smaakten weer prima, ook de 2 keren dat we uit eten gingen met Maureen en Leander en één keer samen bevielen goed.
Helaas was het gezien de weersomstandigheden maar 2 keer mogelijk te barbecueën, sinds enkele jaren kent Catalonië een nieuwe wet waarin de overheid per dag bepaald of het mag.
Jammer, maar voorstelbaar, echter ben ik van mening dat de meeste van deze branden ontstaan door onachtzaamheid, zoals pas de 2 grote branden in juli 2012, waar men vermoed dat een weggegooide peuk van een automobilist de oorzaak was.
Al met al hebben we de laatste dagen door het inmiddels omgeslagen weer wat beter/vaster kunnen slapen en ook wat meer/sneller kunnen bewegen 😉

Tussendoor hadden Maureen, Leander en Linda allen op een middag een tegeltje gemaakt.

Maureen voor aan het huis, Linda voor de op komst zijnde baby en Leander voor zijn schatje.

Het was een bedrijvige middag met veel gekras in tegels en verven, zie hiernaast de voor en na…

We hebben ook een aantal keren de animatie bezocht, met natuurlijk even een stukje MiniDisco, gewoon omdat we dat nog kennen toen onze kinderen een stuk kleiner waren, en het herkenbaar blijft, de liedjes dan.
De avond programmering was wel aardig, maar natuurlijk niet hoogstaand, echter, ook hier is een grote plus op zijn plaats voor Carlotte, wat een passie en inzet van deze dame, in haar eentje neemt ze alle kids op sleeptouw, dansen zingen, meerdere talen, perfecto!
De laatste avonden werd de MiniDisco (helaas voor de kleintjes) nog amper opgevoerd, wel waren er wat quiz elementen en hebben we met zijn vieren 2 keer daar aan meegedaan, wel leuk, net niets gewonnen 😉

Ondanks de aanvaring met de leiding hebben we het enorm naar ons zin gehad, eindconclusie is echter wel dat wij deze camping nooit meer zullen bezoeken en ook zeker niet zullen aanraden.
En met deze week nog vrij is dit een mooie springplank naar de volgende week, want voor zij die het nog niet weten, volgende week begin ik in eerste instantie voor een half jaar bij Biemond en van Wijk, Mercedes-Benz dealer te Aalsmeer en Haarlem, ik heb er zin in!

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello

Poortjesnichten

Moest vandaag mijn nieuw ID halen en dacht gelijk even door te lopen naar de Oosterhof om voor Leander nieuwe assen voor zijn Skates te halen.

Kris kras tussen de regendruppels doorlopend viel het eigenlijk best wel mee, alleen bij de sportzaak aangekomen bleek dat ze dit soort dingen daar niet verkopen.
Chips, moest ik toch door naar het centrum waar RSI zelf zit, want woensdag moet Lee weer mee met de Wednesdaynight Skate.
Het viel me onderweg op deze zomerse topdag op hoezeer de RET heeft te lijden in deze tijd, ik was de enige in het hele rijtuig!?
Kreeg een beetje dat kinderuitjes gevoel, alsof de rest onder de banken zat, om net te doen of de Metro leeg was 😉
Dat ze wel van alles  proberen was dan wel weer leuk, gezien de landschap tekening van binnen, alleen rook het helaas niet zo lekker als het er uitzag.

Bij RSI kreeg ik naast wat korting (toen ik natuurlijk had laten weten dat we net via Internet bij hun hadden besteld) ook een lekker bakkie Senseo, als vitamine voor de natte weg terug.
Het enige wat me eigenlijk echt heeft gestoord waren de zgn. Poortjesnichten, die (vaak gekleurde figuren) die je bijna in je reet lopen om samen met je door een poortje te gaan, omdat zij vinden dat ze zonder OVchip mogen/moeten reizen, niet bij mij dus hè!
En mijn nieuwe OVkaart die ik verleden week kreeg deed het ook gewoon, naja…

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello

Werelds Weerterbergen Weekend

We waren er al 2 keer eerder geweest, maar de aanbieding was dermate dat we dit niet konden weerstaan.
Vrijdagmiddag begon prima, met z'n vieren (Linda, Leander, Ruben en ik) zonder kleerscheuren in onze Ford KA gekropen.
Voor de zekerheid maar de A16 gemeden, net als Daniël een uurtje daarvoor zonder problemen had gedaan, maar teveel mensen deden dit daarna, waardoor ik in 2 files op de A2 uitkwam, naja, een half uurtje minder zon dan maar, toch?
We kwamen ook weer heelhuids uit de KA, maar onderhuids hadden onze spieren, gezien de toch wat weinige ruimte, wel een douw gekregen 😉
De volgende ochtend echter, maakt alles weer goed, stralend weer, lekker even buiten zitten.
Na het ontbijt en de koffie hebben we eerst een heerlijke ochtendwandeling gemaakt.
Tenminste, waar je dan mócht lopen, want op bijna iedere uithoek was wel een bord te lezen dat als we verder gingen we ons op een militair oefen terrein zouden bevinden.
God mag weten wat ze daar dan oefenen, auto's wassen kan je toch overal?
Na de lunch ging het richting Weert, want zo werd verkondigd, de één na grootste kermis was daar neergestreken.
Daar was inderdaad niets aan gelogen, want van het ene naar het andere uiteinde van het centrum waren er kramen.

Dat enkele (gok)kramen er 2 of 3 keer stonden heb ik maar door de grijpers gezien.
Even meenden we in Dordrecht te wandelen, omdat de loop naar de vele giddie-up-go's en rije-rije-rije attracties vooraf gegaan werd door menig orgeldraaier.
Zoals altijd waren de draaiers allemaal zo'n beetje even oud als hun antieke muziekdozen.
Maar het zag er leuk uit, en ze hadden uiterlijk hun kleding aangepast op de bonte gekleurde attracties!
Einde van de dag nog even wat Jumbo vlees ingeslagen, waarna we heerlijk in ons huisje hebben zitten plaatgourmetten met z'n allen.
Daarna saampjes voor de TV met een wijntje en hapje de einde dag ingezet.
De volgende dag wederom een lekkere boswandeling gemaakt. Het ging dit keer vanaf de nog steeds hopeloos overbodige trainrails (ooit bedoeld geweest voor militaire transporten) naar de Urnenvelden en tijdens het sporen zoeken en het zwammen er over de fraaiste paddestoelen geschoten, buiten het militair terrein natuurlijk.
en omdat het anders hier echt te vol zou worden heb ik mij gehouden tot het plaatsen van de meest erotische 😉
Als je goed en lang genoeg kijkt zie je vanzelf wel het eea.

We hadden dan ook alle tijd tijdens onze wandeling!
We waren uiteindelijk Graaf van Horne dan ook erg dankbaar voor zijn mooi uitgezette wandeling.
Maar aan alles komt een uiteinde, en na het gezamelijk nuttigen van diverse pizza's, zijn we voldaan huiswaarts gegaan, zónder files!
Als je dit alles toch bij elkaar ziet, dan is de herfst zo slecht nog niet, toch?

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello