Spring naar de hoofdinhoud

Eurocamping 2012

Zaterdag 19 augustus rond 19.00 uur lieten Leander, Maureen, Linda en ik de hitte in Nederland achter ons en gingen we met de Prius richting Eurocamping in Sant Antoni de Calogne.

Onderweg hadden we weinig of geen last van overig verkeer, de cruise control deed zijn werk, en de volgende ochtend stonden we om 11.00 op de camping!
We waren verbaasd over het gemak omdat we de voorgaande 2 jaren met het vliegtuig waren gegaan, geen man met de hamer, 4 stops, en eigenlijk amper vermoeid.
We waren wat vroeg, en na wat uitleg bij de receptie spraken we af wat te gaan eten en drinken afwachtende de schoonmaak van het huisje.
Daar aangekomen bleek het huisje schoon, maar er waren natuurijk weer de nodige zaken mis, de WC deed het niet, de flush knop werd door de één of andere pasta bijeen gehouden, de la met bestek had nukken, etc.
Hier schrikken we al lang niet meer van, en nadat we dit gemeld hadden maakten we als eerste kennis met de plaatselijke klusser Pauolo, een schat van een man, “No stress”, en “Tranquil” waren zijn befaamde uitspraken.
Diezelfde dag zijn we natuurlijk naar het zwembad en strand geweest, zwembad was ongeveer 100 meter lopen, en het strand was vanaf de uitgang op de camping ongeveer 200 meter, ideaal!
Het viel ons direct al op dat er erg veel ‘bewaking’ over het terrein reed, vooral E-scooters, enerzijds voor de rust, maar natuurlijk ook vanwege het verrassingselement mocht je iets verkeerd doen natuurijk 😉

Het was dan ook na 2 dagen tijdens de komst van de chef van de bewaking dat er problemen ontstonden, hij reed langs, en schudde zijn hoofd, wij hadden toen nog geen idee waarom.
Later die dag werd de slechtst Engels sprekende medewerker gestuurd, die ons probeerde uit te leggen dat de hangmat die we tussen het huisje en de boom hadden opgehangen niet mocht.
Direct de reglementen er bij gepakt zagen we hier niets van, we hadden zelfs netjes plastic om de boom en aan het uiteinde van het huisje gedaan zoals gewenst.
Op de receptie werd het duidelijk, geen zware dingen aan de bomen, niet bepaald netjes naar Linda, maar goed.
Wat bleek, de camping leiding verschuilt zich achter één grote regel, zijnde; “Heb respect voor alle ter beschikking gestelde faciliteiten”, vanaf die dag liep ik dan ook alleen nog op de kale stukken (die hadden gelukkig de overhand) en niet meer op het dorre gras 😉
Zelfs de Nederlandse receptioniste van Vacance Soleil wilde ons niet verder helpen door bijv een bericht te sturen naar Vrij Uit, aangezien wij een formele klacht in wilden dienen, zij liet weten voor de camping te werken?!
Onze kennis Judith uit Pineda de Mar liet ook nog weten dat dit soort zaken apart vermeld moeten worden in de regels, dus dat gaan we nog apart aanpakken.
Jullie moeten weten dat Linda haar hangmat haar allessie is waar het relaxen betreft, en in de 25 jaar dat wij de Costa campings hebben aangedaan was dat nooit een probleem, en mag dat ook nog steeds.
We kozen er express de dagen erna voor de hangmat ongebruikt te laten hangen, wat een hogere scooter bewaak circulatie tot gevolg had, iedere keer was het weer prachtig om te zien hoe strak en onbewogen men voorbij reed, hilarisch gewoon.
Uiteindelijk kwamen we op het idee om hem alleen aan het huisje te hangen, en alhoewel dit wat ongemakkelijker lag, we hadden een gat in de regels ontdekt! 😉
Het was voornamelijk de arrogante houding van de camping ‘baas’ en het superstrak volgen van de weids interpreteerbare regels die er even voor zorgden dat de andere ongemakken overbelicht raakten.

Zo hadden ze ons aan het einde van het laantje gezet met nauwelijks een kans om met overigen in gesprek te raken, we keken dan ook uit op hoge heggen, het leek een geïsoleerd plekje,
De volgende dag bleek dat we vlak naast een doorlopende weg zaten met veel verkeer, met daarachter de sportvelden van de camping, en dan direct achter ons huisje de tunnel (echo galm schreeuw) waarlangs men ging om bij de velden te komen.
Zoals gezegd, normaal pik je die dingen, laat je dit niet de vakantie verzieken, maar die ene dag waren we, zeg maar, niet blij..
De dagen er na zijn we plaatjes in de buurt en campings waar we eerder hebben vertoefd bezocht, zoals Palamos, Platje d’Aro, Lloret de Mar en Tossa de Mar.

Natuurlijk zijn we ook één dag naar Pineda de Mar geweest, allereerst naar Judith, Robert en Bruna, en daarna naar Quim en Dolores.
Bruna was al aardig gegroeid, sprak al enkele woorden Spaans, Catalaans, Engels en Frans, en na wat langer wennen dan begin dit jaar toen ze hier waren ging het op een gegeven moment vanzelf.
Het was die dag, net als de voorgaande flink heet, maar ook de luchtvochtigheid was wederom te hoog, de dagen waren broeierig, dus een uur later was nagenoeg de volledige voorraad koud water al op.
We hebben heerlijk zitten kletsen met Judith en Robert, die helaas nog steeds niet volledig gewend is aan het Catalaanse, op en top Engels als hij is, het feit dat hij nog geen Catalaans spreekt heeft daar natuurlijk ook mee van doen.
Einde middag vertrokken we naar Quim en Dolores waar we direct met z’n allen in het heerlijk koude zwembad zijn gaan dobberen en vandaar uit de gesprekken voort hebben gezet!
Zij hebben nog steeds de moeder van Dolores in huis, die na 3 beroertes niet veel meer kan, dit zorgt voor de nodige druk en moeilijk te plannen ontmoetingen, dus langs deze weg weer een enorm dank je wel naar hen dat ze toch tijd voor ons vrij hebben gemaakt!

De dagen erna waren nog steeds heet, en we hebben dan ook vaak de verkoeling opgezocht, wat dat aangaat zaten we aan een prachtige baai.
De weg er naar toe was kort, maar toch had men op de camping een treintje rijden met aan boord Pauolo, die steevast om de paar seconden mensen/kinderen begroette met “Hola amigo’s”, dit was dan ook de 2e smaakmaker die we ontdekten op de camping, deze man nooit weg doen chef!
Na de eerste week kwamen er soms wat wolken die er voor zorgden dat de temperatuur wat milder (32) werd 😉

Helaas liep Maureen in de voorliggende periode een 2e graads brandwond op tijdens het zonnen, nb op haar borst, ze was in slaap gevallen, wat maar weer aangeeft hoe voorzichtig je moet zijn!
De zwembad ‘lifeguard’ hielp haar meerdere keren per dag met het verversen van het gaasje met een goedje, maar echt vlot herstelde de boel niet.
Het is dan dat je weer merkt hoe veel beter de drogisten daar zijn uitgerust met spullen en kennis en vooral de prijzen, Maureen kreeg een perfect (antibiotica) zalf mee, en het herstelde vrijwel direct.
Helaas hadden we ons verrekend met Leander’s anti-epilepsie pillen, maar aangezien hij ze verleden jaar zelf kwijt had gemaakt wisten we precies wat we nodig hadden, 100 pillen voor € 4,50, een lachtertje tov Nederland!
De dagen hierna sloeg het weer om, en de dag dat we LLoret aandeden begon het zachtjes (de gehele dag) te regenen.
Het was zelfs ‘koud’ daarna, vergeleken met de voorgaande dagen en s’avonds hebben we dan ook binnen genoten van pasta de Mamma!
De volgende dagen waren lekker, rond de 26 graden en hoorde ik s’avonds ook niet meer het gedruppel van water uit de dakgoot door de hoge luchtvochtigheid 😉
De San Miguels en Don Simon Rosado’s smaakten weer prima, ook de 2 keren dat we uit eten gingen met Maureen en Leander en één keer samen bevielen goed.
Helaas was het gezien de weersomstandigheden maar 2 keer mogelijk te barbecueën, sinds enkele jaren kent Catalonië een nieuwe wet waarin de overheid per dag bepaald of het mag.
Jammer, maar voorstelbaar, echter ben ik van mening dat de meeste van deze branden ontstaan door onachtzaamheid, zoals pas de 2 grote branden in juli 2012, waar men vermoed dat een weggegooide peuk van een automobilist de oorzaak was.
Al met al hebben we de laatste dagen door het inmiddels omgeslagen weer wat beter/vaster kunnen slapen en ook wat meer/sneller kunnen bewegen 😉

Tussendoor hadden Maureen, Leander en Linda allen op een middag een tegeltje gemaakt.

Maureen voor aan het huis, Linda voor de op komst zijnde baby en Leander voor zijn schatje.

Het was een bedrijvige middag met veel gekras in tegels en verven, zie hiernaast de voor en na…

We hebben ook een aantal keren de animatie bezocht, met natuurlijk even een stukje MiniDisco, gewoon omdat we dat nog kennen toen onze kinderen een stuk kleiner waren, en het herkenbaar blijft, de liedjes dan.
De avond programmering was wel aardig, maar natuurlijk niet hoogstaand, echter, ook hier is een grote plus op zijn plaats voor Carlotte, wat een passie en inzet van deze dame, in haar eentje neemt ze alle kids op sleeptouw, dansen zingen, meerdere talen, perfecto!
De laatste avonden werd de MiniDisco (helaas voor de kleintjes) nog amper opgevoerd, wel waren er wat quiz elementen en hebben we met zijn vieren 2 keer daar aan meegedaan, wel leuk, net niets gewonnen 😉

Ondanks de aanvaring met de leiding hebben we het enorm naar ons zin gehad, eindconclusie is echter wel dat wij deze camping nooit meer zullen bezoeken en ook zeker niet zullen aanraden.
En met deze week nog vrij is dit een mooie springplank naar de volgende week, want voor zij die het nog niet weten, volgende week begin ik in eerste instantie voor een half jaar bij Biemond en van Wijk, Mercedes-Benz dealer te Aalsmeer en Haarlem, ik heb er zin in!

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello

Jeugdherinneringen: de Hertenwei

Tijdens het ruimen in mijn kamer kwam ik mijn jeugd fotoalbum tegen.
Prachtige herinneringen aan mijn tienerjaren, zo ging ik op mijn 18e (ja zo ging dat vroeger) voor het eerst naar Lloret de Mar, met 4 vrinden van de camping;
Voor het eerst leerde ik het ‘ruige’ leven kennen, de wereld van Zon, Zee, Zuipen en Zottigheid, en veel Zeperds, want achteraf gezien was het zo raar, veel te grote revers op ’t overhemd, te wijde broekspijpen, en te hoge zolen, gewoon te, maar we hebben ons wel rot gelachen, geen ongein, geen wapens, alleen een gevaarlijk aanstekende lach, tja, dat kon toen nog.
Maar in ieder geval veel te veel Sangria, biervervangend afwaswater, onschuldige ongein met de de dames Leonardo, Isabelle en Maria, jawel, ik ken ze allen nog bij naam, prachtige familie hadden ze daar in Hotel Acapulco!
Ook bijna ieder weekeinde naar de camping, “de Hertenwei”, vanaf mijn prille jeugdjaren, veel mensen leren kennen, waaronder de hierboven genoemde
Ieder jaar nog rijkhalzend uitkijkend naar een plek in de voetbalploeg van ons laantje, met in het midden (in het rood) de enige echte vriend die ik heb overgehouden van mijn tienerjaren, nu bekend als Rob de Bouwer 😉 hij zag er toen al uit als een god!
Ik meen dat ik uiteindelijk op mijn 15e voor het eerst mee mocht doen, eerst in het middenveld, daarna in de (semi)aanval, weet jij ze allemaal nog op te noemen Robert?
Ik ben nooit echt een voetballer geworden, het pollenveld heeft daar mede toe bijgedragen, pas later ontdekte ik dat ik keeperstalenten bezat, die ik later (zeker in de zaal) veelal heb mogen gebruiken.
Yamaha FS1,brommerHet was ook mede te danken aan mijn Yamahatje dat ik veel van de omgeving heb gezien, en menig dame heb rondgereden, want als je zelf niet knap bent, moet je een knap vervoermiddel hebben, toch?Apetrots was ik op dat ding, bloedsnel, maar ook superveilig, zo is te zien aan de oversizede rem op ’t  voorwiel!
En idd, het was de JPS (John Player Special) en chroom tijd.
Gedachten langs de geheugenlaan, héérlijk….

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello

Waarborgfonds is er ook voor ons!

Het is al weer eventjes terug dat ik wat schreef, weinig fut, druk, maar net weer terug van een weekendje Kempense Meren (Sunparcs) pak ik de draad weer op.
Het is het hele weekeinde droog gebleven, zaterdags zijn de kids gaan zwemmen, en hebben wij wat plaatjes in de buurt bezocht, en zijn natuurlijk weer naar de Olmense Zoo geweest.
Zondag was bewolkt maar droog, uitgeslapen, en s’middags allerlei lectuur ingehaald.
Het was hard nodig dat bijtanken, en eigenlijk zou ik aanstaand weekend wel wéér willen, maar we moeten op de centen letten.
Naja, afgelopen maandag kregen we een brief van het Waarborgfonds in de bus.
De toyota die mijn schoonvader had nagelaten had een pittige parkeerschade, dader onbekend, en wat dacht je wat, iets minder dan € 1000 uitgekeerd, minus de eigen risico!
Dat is de zoveelste financieele meevaller in de afgelopen tijd, nu nog de gezondheid, want de (buik)verkoudheden denderen door het gezin.

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello

Prijs bij MijnGarage.nl, jawel!

Jullie kennen dat vast ook wel, dat het dagen, soms weken achtereen tobben is met van alles en nog wat, zo ook wij, in on sgeval allerlei onvoorziene uitgaven.
Het laatste wapenfeit was de Toyota Carina van mijn wijlen schoonvader, de koppelingsplaten waren zo goed als versleten, en moesten dus vervangen worden.
Tja, en wat doe je dan hè? Linda googelde www.mijngarage.nl tevoorschijn.
Hier kan je 1 tot 3 offertes aanvragen, je hoeft alleen maar je kenteken in te tikken, je kilometerstand, postcode, en e-mail adres.
Je krijgt dan in 1 of meerdere offertes opgestuurd met daarbij aangesloten garages in je buurt die je kunt benaderen of zij de auto willen maken voor het offerte bedrag zoals opgegeven door mijngarage.nl.
Dit hebben wij dus gedaan, en vonden garage J. Schippers in de buurt die het voor dit bedrag uit wilde voeren.
De werkzaamheden vielen tegen, we kregen hem pas de volgende dag terug, maar voor het afgesproken bedrag, incl. wat extra voor de olie, omdat dit per auto kan varieëren.
Al met al, zeker de moeite waard, want je krijgt een afmeldcode die je kunt e-mailen naar mijngarage.nl, om zo evt je offertebedrag terug te winnen.
En wat denk je? wij hebben deze maand GEWONNEN!
Jawel, eureka, 428 euro’s terug, jabbadabbadoe!

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello