Gisterenavond hebben we Leander weer afgeleverd in Aster Rood.
Het was weer stil onderweg, gelaten laat hij het over zijn kant komen, inmiddels goed doordrongen van het feit dat het voor zijn eigen bestwil is, want alhoewel hij zich tijdens het verenigen van de groep kostbaar vermaakt, hij heeft het er niet naar zijn zin, vooral vwb de school.
Hij heeft er volgens eigen zeggen dagen bij dat hij 4 uur wiskunde moet doen, pfoei, ik vond 2 uur op een dag al veel.
Toen bij aankomst bleek dat er een envelop met kaarten voor hem binnen gekomen was, ging hij direct naar de ‘huiskamer’ waar hij er achter kwam dat vrijwel iedereen van zijn oudere lagere school een kaart had gemaakt voor hem. Geval wil dat hij zijn oude school nog wel eens bezoekt, vooral omdat hij daar zo’n zorgeloze gezellige tijd heeft gehad, wat ook vooral te danken is aan juffrouw Melita, een een schat van een Surinaamse mamma!
Hij heeft ze (zichtbaar ontroerd en blij) stuk voor stuk doorgelezen, allemaal heerlijke harten onder de riem, die hem zichtbaar goed deden.
Het is vanaf gisteren nl ook wat spannender geworden, want inmiddels zijn de medicijnen volledig afgebouwd.
Volgens de neuroloog kan het nl voorkomen dat als medicijnen snel worden afgebouwd er een verhoogde kans is op een aanval.
Tot op heden gaat alles heel goed, en hopen we dat het zo blijft.
Morgenmiddag hebben we wederom een gesprek en gaan we aansluitend bij hem langs, want morgenmiddag is er geen school, nu maar hopen dat hij ergens naar toe wil!
Donderdag krijgt hij een psychologisch onderzoek, en hopen we wat wijzer te zijn over zijn (on)mogelijkheden.

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello