Net als je denkt dat je de ziekenhuizen even niet meer hoeft te zien dient zich weer wat aan.
Daan voelde zich zaterdagavond al wat minder, zondag heel de dag spugen, niets bleef er binnen, zelfs geen water.
Gisteren moest hij ook heel de dag het bed houden, nog steeds zonder eten en drinken.
Vanmiddag werd het toch te gek en is Linda met hem naar de Huisarts gegaan die hem direct doorverwees.
Het wachten was begonnen, want, op de spoedeisende hulp was het barstens druk, 4 ambulances kwamen aanrijden, een oude man met pijn op zijn borst werd in een rolstoel in de gang geparkeerd.
In wat voor soap waren we aangekomen?
Het duurde allemaal, zeker het wachten op de uitslagen van het bloed en de urine.
Na een uur 3 artsen achter elkaar, diagnose (acute)blindedarm, mogelijk al geklapt, getuige het bloedbeeld, en de pijn was ook al naar de andere kant overgeslagen.
Op dit moment dat ik schrijf zijn ze begonnen met een kijkoperatie, in de hoop dat ze dat orgaantje daarmee ook kunnen verwijderen, zo niet, dan komt er een kleine incisie boven de Caitlin tattoo!
Hij moest ook om de haverklap hikken, en dat deed verrekte pijn bij zijn blinde darm, dus kreeg hij in de pre-op een pijnstiller en gelijk wat weer wat praats!
Zo moesten ze opschieten, want dan kon hij lekker weer drinken en eten (na 2 dagen!) en of ik een joggingbroek, sokken, vest, pet en mobiel mee wilde nemen!
Hij lijkt al bijna hersteld, de praatjesmaker.
Om 21.00 gaan we ongeveer langs, kijken hoe het gegaan is.
Ik heb al eens geroepen dat hij (in vergelijking met Leander) een lage pijngrens had, maar dat neem ik bij deze terug!

20:25> Net een douchie gepikt en men belde al vanuit de OK, alles is goed verlopen via een kijkoperatie, hij had een klein beetje vocht in de onderbuik, en ligt nu bij te komen, nu maar hopen dat Univé niet moeilijk gaat doen dat de vorige betaling niet is doorgegaan 😉

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello