We hadden de uitnodiging al weer een tijdje geleden in de bus gekregen.
Jan en Netty zouden op 30 november hun 25 jarig bruidloftsfeest vieren met intimie, en daar hoorden wij bij, niet verkeerd natuurlijk.
De eerlijkheid gebied mij wel op te merken dat wij elkaar al járen niet hadden gezien, het voelde in ieder geval als een eeuwigheid, maar nu gelukkig niet meer!
Het was een feest van herkenning en herinneringen, althans niet direct, want toen we uit de auto stapten liep ik straal mijn jongste neef Ron(nie) voorbij.
Tja wat wil je, niemand had mij dan ook verteld dat ie inmiddels net zo kaal was als ik, opzettelijk of vanwege slijtage weet ik niet, hebben we het ook niet over gehad, wel over andere zaken.
Dat is te zeggen, met mijn ene (of was het nu beide) mindere oor heb ik helaas niet alles wat iedereen mij vertelde op kunnen nemen, ik zat dan ook meestentijds te dicht bij een speaker.
Sjaan en Kees waren trouwens ook geen spat veranderd, zij rookte nog steeds haar vele sigaretjes en Kees lust nog steeds een borreltje, met mate natuurlijk, heerlijk om te zien dat ouwe gewoontes niet altijd zo slecht zijn 😉
Ook neef Kees was aanwezig, met hem heb ik ook even de gelegenheid gehad bij te praten, maar ook veel over vroeguh gebabbeld, met in het bijzonder de campingtijd, toen we ipv kunstgras nog gewoon op een veredeld weiland voetbalden, we worden al wat ouder hè.
Ook de kennissen uit de tijd dat de Hoogendoorns op de camping stonden, Piet en Cor met hun dochter Sandra (en intussen ook aan de man Erwin) herkende ik na wat mime en handbewegingen, ze zagen er allemaal goed uit.
Na aardig wat bakjes koffie, ik was per slot van rekening de Boppert, werden we verrast (naja, het stond op de kaart) door de dochters Suzanne en Mariska van Jan en Netty, die een heuse buikdans op ons los lieten, en alhoewel beiden bloednerveus waren, heb ik daar niets van gezien, mooi gedaan meiden!
Iets later op de avond kregen we een heus shanti koor, met ook wederom de dochters er bij, het waren heerlijk ridicule teksten, prachtig!
Al met al heb ik achteraf nog veel te weinig met mijn neven, nicht, tante en oom kunnen babbelen, maar dat ga ik op een goed moment nog wel een keer doen, want het bleken gewoon nog dezelfde schatten te zijn als vele jaren terug!
Jan en Net, zoals we al eerder riepen, hartstikke bedankt voor de uitnodiging en op naar de volgende 25, en dan zijn we er weer bij, met z’n allen in de bus naar ut zaaltje en een aanhanger voor de rollators 😉

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello