Linda had nog wat te goed voor haar verjaardag, dus gingen we op pad naar Rotterdam centrum.
De auto lekker bij de Kralingse Zoom geparkeerd, en verder met de metro, kon ik ook eindelijk weer eens mijn OV kaart gebruiken, gelijk even nagekeken, laatste keer was september 2007 dat ik hem had gebruikt!
Linda kreeg die van haar niet opgeladen, dus hup naar de kassa, bleek dat ze per ongeluk tijdens het uitchecken 2x was geklokt, oftewel bijna al € 4 armer, zonder dat we het doorhadden, klotekaarten zijn ’t!
Maar goed, daar gaat het niet over, we kwamen bij het Oude Luxor aan en nog voordat ik wat kon vragen nadat ik mijn naam had gegeven zei de man achter het loket,"Meneer ik heb nog 2 plaatsen op rij 6, deze zijn net vrijgekomen", of ze het genoteerd hadden staan, dat ik dus liever niet op rij 29 zat, raar maar waar!
Voor € 2,50 pp meer keken we Karin dus recht in dur, tja, eigenlijk overal, wat er was veel Karin 😉
Eerst nog even heerlijk samen Tapas tot ons genomen met wat biertjes en wijntjes, en even na achten begon het.
Zij begon vanuit een tent te oreren, en later pakte ze uit, mens, wat had ze veel kleding aan, en dat met die warmte, want ze hebben in het Oude Luxor geen airco!
Ze hield goed stand, en het was idd een show om niet te vergeten, vol met zelfspot, alles benoemend, duidelijke taal, heerlijke persiflages, ontroerend mooie liederen, want wat heeft dat mens een strot hè?
Enige minpuntje was, deels omdat we vooraan zaten dat het versterkte geluid ietsjes afdeed aan haar prachtige stemgeluid.
Maar toen ze in de aanzet naar de finale een nummer van mijn favoriete groepie (Queen) ten gehore bracht, een nederlandse vertaling van Who wants to live forever, kon mijn avond niet meer stuk, voor mijn gevoel waren de haren op mijn arm gesteund door het vele kippenvel 4x zo lang, prachtig!
Dankje Karin, voor een heerlijke avond!

Deel dit op:
FacebookTwitterPinterestTrello