Mix Nix

Dit weekeinde zijn we naar het Hilton Royal Parc Soestduinen geweest.
Linda had dit met Rob en Elly bekokstooft, en waren zowaar in staat tot verleden week Zaterdag dit voor mij geheim te houden. In de ochtend werden we opgehaald door hen, en na de middag vertrokken wij, ons huisje achterlatend aan onze zonen. De rit er naar toe verliep perfect, en de omgeving was nog beter, lekker in de bossen gelegen.
We checkten in op onze kamers die tegenover elkaar lagen, en het viel ons op dat het erg druk was, dit had alles van doen met een open dag op het aangrenzende golfterrein, maar ook liepen er veel buitenlanders in rode trainingspakken.
Die middag er direct op uit om de Soestduinense shops ed te bezichtigen, wel jammer dat achteraf bleek dat niet in het ‘echte’ centrum hadden gelopen, maar goed de vele straatjes, met oude huizen etc maakten veel goed.
Terug van dit alles hebben Rob en ik weer eens heerlijk een potje pool gespeeld, dat kon zowaar, want normaal gesproken liepen die gasten met die rode trainingspakken daar ook.
Na een voor mij wervelende, en ongekende slotserie van de 4 laatste ballen, legden wij de keu’s terug en gingen 2 heren in rood traingspak weer verder, en terwijl we wegliepen complimenteerde 1 van hen mij met de woorden, "You’re the best"!
Op zich klonk dit wel strelend, want die gasten sliepen daar praktisch.
Het was toen dat Rob riep dat dit wel eens Macedonische spelers zouden kunnen zijn.

s’Avonds hebben we echt héérlijk zitten eten in eetcafé Centraal, bediening goed en gezellig, waar ik een heerlijk malse mixed grill tot mij heb genomen.
Daarna hadden we op onze hotelkamer nog een nuts en wine party, en gingen rond 01.00 uur te bedde.
De volgende ochtend bleek dat natuurlijk ietwat verkeerd ingeschat, alcohol en een uur vooruit gaan toch niet zo goed samen blijkt, we hadden dus wat moeite met op gang komen.
Maar eenmaal na een warme douche en overheerlijke (Engelse) maaltijd van ongeveer een uur, konden we relatief fris op weg.
Voordat we vertrokken zagen we ook nog dat er een KNVB bus het terrein opreed, Rob bleek het goed te hebben gezien, het waren de Macedoniërs!
We spraken de chauffeur die ons vertelde dat sommige spelers al een week geleden op eigen gelegendheid gearriveerd waren, en sinds een paar dagen de ochtend en middag training op het KNVB terrein afwerkten.
De moraal was echter laag, de meesten lieten weten de wedstrijd van woensdag wel ‘uit zouden zitten’, en zelfs de coach houdt het op 5-0 voor onze boys, tja, wat doet zo’n ploeg hier dan behalve vakantie vieren, hè?
Hierna gingen we op weg naar Dierenpark Amersfoort, want het was per slot van rekening mijn dag, het was ook meer op mijn verzoek dan Rob en Elly, die dat vrijwel nooit doen, maar achteraf konden zij het wel waarderen.
Mooi gegeven in het Dierenpark was dat er een zgn "Mis Niks" route bestond, niks mis mee dachten wij, en genummerd en al zijn we de hele dierentuin doorgelopen.
Het mooiste was voor het laatst waar ik oog in oog kwam te staan met de tijgers, leeuwen en andere prachtige roofdieren, mooi gedaan Amersfoort!
Echter, bij het laatste bordje bleek dat we nog een flink aantal dieren gemist hadden, dus kris kras er doorheen, en toch ook nog even het DinoBos bezocht, waar op een enkele uitzondering na helaas een hoog plastic en nepgehalte heerstte.
Flink vermoeid keerden we richting Hilton, waar we heerlijk in het zwembad hebben gebadderd, de turkse stoom was aan eenieder besteed behalve voor deze jongen, veel te benauwend, de Sauna hield ik langer vol, maar die was dan ook niet zo heet.
Ook de voeten werden nog even gescrubbed, en na wat nog wat baantjes hebben we ons opgefrunnikt en gingen we op weg naar het avondeten.
De keuze die avond viel op restaurant El Argentino, en die keuze bleek wederom niet verkeerd, wederom een heerlijke mixed grill, dit keer samen met Rob. De meer dan amikale gastvrouw trakteerde mij op een heuse surprise, wat een schat!
Eenmaal in het Hotel terug hebben we eerst apart ietwat opgeladen, en daarna weer gezellig zitten wijnen.
Hoe het kon gebeuren weet ik intussen al niet meer, maar op een gegeven moment raakten Rob, maar vooral ik in een enorme lachbui, zo één die er voor zorgt dat je ook geen woord meer kunt uitbrengen.
Op de uitspraak van Rob vanuit buiten naar binnen of ik het in mijn broek had gedaan kon ik dan ook alleen maar wat (verkeerde) mimiek ten ‘gehore’ geven, dat de dames duidelijk verkeerd opvatten, want een nog hoger hilariteits gehalte tot gevolg had, waarna ik het dus helemaal niet meer had.
Dit alles heeft ongeveer maar 5 minuten geduurd, maar ik denk dat ik namens eenieder spreek als ik zeg dat dit er wel voor heeft gezorgd dat we even schoon waren van zorgen en vermoeidheid, héérlijk.
De ochtend er na wederom een lekker lang ontbijt, of was het nu lunch 😉 Nee hoor zo laat waren we zeker niet, maar wel zo vol!
De laatste dag hebben we eerst een pittige (al was het maar door het ‘omlopen’) wandeling in het bos gedaan, en daarna Amersfoort binnenste buiten gekeerd, shoppie in, shoppie uit, netto opbrengst;
veel cultuur gesnoven, 1 peper en zout stelletje, een rijstvorm (neger cock)ring en een houten placemate, en een gemiste sleutelhanger 😉
Moe en voldaan was het daarna richting de AC van Bodegraven, maar we waren (ondanks wat files) daar zo vroeg, dat we toch kozen voor de Nieuwerkerkse Njoy (voorheen vd Valk).
We hebben lekker gegeten, ook bedoeld als afsluiter, maar ik denk dat we ook zonder hadden gekund.
Thuis sloten we met wat koffies een beregezellig weekend af, en gingen Rob en Elly net als wij terug naar de realiteit, want…
Ik ga het hier normaal gesproken zoveel mogelijk uit de weg, maar, maandagochtend kreeg ik al een SMS van mijn collega over de inmiddels ontstane situatie op het werk, en gisterenochtend was de knoop al doorgehakt, en is er surseance aangevraagd, en dan sta je toch behoorlijk hard weer midden in de realiteit, een soort rollercoaster gevoel!
Ik had graag positief afgesloten, maar het ziet er op dit moment héél slecht uit.

Deel dit op: