Willen we het niet allemaal op z’n tijd,
Even geen gezeur of valse sentimenten.
Vooral als je na een dag hard zwoegen huiswaarts rijdt,
Tel je nog wel eens in je pap veel te weinig krenten.
Van stilte in de vorm van niet praten komt onbegrip,
En wordt er uiteindelijk niets opgelost en uitgesproken.
Het leidt vaak alleen maar tot een verbeten onderlip,
En begint er uiteindelijk ergens iets in je te koken.
Onbegrepen, maar misschien ook niet opengesteld,
Doormodderend en ploeterend in je eigen brei.
Ook niet aan je beste vrind(in) verteld,
Dan wordt het te laat opgemerkt, zelfs van heel nabij.
Het is het de grootste dooddoener, nijd,
Vertroebeld zicht als in een waas.
Je weet niet hoeveel harten je er mee openrijt,
En hoeveel nu dierbaren moeten bezoeken in een vaas.
Wordt de stilte de baas, en spreek met en van jezelf af,
Zover laat ik het niet komen, praten is stoer en geweld veel te laf..
Dit is mijn kleine persoonlijke bijdrage aangaande de vele gewelddadige incidenten de laatste tijd, met als ‘druppel’ het gruwelijke voorval in Amerika, waar 32 studenten het leven lieten, en nog veel meer mensen een lange periode van pijn, verdriet en ongeloof tegemoet gaan….
Wie is nu de twijfelaar?
Ook, maar ik twijfelde niet, doe ik vrijwel nooit, zie het soms mijlenver aankomen, maar vertwijfeld ben ik wel…
Prachtige eigen bijdrage Leo!
Woorden schieten te kort bij dit drama en vragen all over the place hoe dit 2,5 uur lang heeft kunnen plaatsvinden zonder dat de politie die idioot in zijn nekvel kon grijpen.
Dit kan overal gebeuren (maar door de wapenwet eerder in Amerika dan bij ons). Als mensen zich onbegrepen voelen en uitgekotst door de rest van de maatschappij dan kunnen er hele rare gedachten opkomen die -zoals we nu weer hebben kunnen zien- kunnen lijden tot hele trieste akties.
ja ik weet ook niets beter dan mijn mond te houden dus…
Dit is knap,Leo…Héélknap.
Petje af!