Al leek het er vandaag qua (gevoels)temperatuur even op alsof de lente zijn intrede had genomen, niets is minder waar.
De werkzaamheden in de tuin vlotten behoorlijk, de meeste bladen zijn verwijderd en het ziet er (zeker voor a.s. zaterdag) zeer representatief uit.
Het is per slot van rekening al eens eerder, uit mijn hoofd zo’n 3 jaar geleden, voorgekomen dat we rond week 11 zo’n 20 graden hadden.
De nieuwe violen bepalen het timbre in de tuin en de crocussen en hyiacinten van verleden jaar bepalen opnieuw de tinten.
Ook Tommy was zielsgelukkig dat hij weer urenlang door de tuin kon razen en heeft ieder hoekje weer besnuffeld en heerlijk zijn rug liggen schuren op diverse plekjes.
Maar dan tegen het einde van de middag komt onherroepelijk de val van de temperatuur, ook voor het buitenleven.
Daar dacht deze kikker wat op gevonden te hebben.
Er was al een (schuifel) geluidje dat ik niet geheel thuis kon brengen, en bij nadere inspectie op afstand leek het net een hoopje Tommy.
Maar nee, één van onze vele amfibische vrienden is ogenschijnlijk stiekem naar binnen geslopen, nou ja, over de drempel gesprongen toen we even niet keken.
Goddank gevonden voordat Tommy hier lucht van kreeg….