Afgelopen weekend was het eindelijk zo ver, we gingen Judith en Robert weer zien, die nu al weer 10 maanden een prachtige baby hebben, genaamd Bruna!
We kwamen netjes om 12.00 aan en Bruna was net wakker, dus ze moest nog even wennen aan ons.
Al snel bleek dat het een lief en prachtig kindje is, zoals je op de foto’s kunt zien, alleen in de nacht is ze wat minder lief 😉
Na wat heerlijke koffie en een zelf meegenomen broodje had Robert voor ons een route uitgezet in het centrum van Brussel.
Want ondanks het feit dat Judith al veel langer in Brussel woont, weet hij heel veel (meer) over de lokale geschiedenis, we kregen over alles wat we wilden weten goede en degelijke uitleg!
Het was dan ook van het ene imposante gebouw naar het andere.
We hebben allemaal wel een beeld van een stad, van plaatjes en documentaires, maar zien en snuiven is toch het mooiste wat er is.
Wat dat betreft is Brussel vele malen mooier dan Antwerpen, tenminste voor zover we die beelden nog voor ons kunnen halen.
Tussen de vele bouwwerken door moesten we natuurlijk ook ons innerlijke mens tevreden stellen, en zijn we in een heel apart koffiehuis geweest, naast de koffie’s had men ook hele aparte chocomelk.
Ik weet niet meer precies wat er in zat (néé geen alcohol) maar het was bijzonder smakelijk, zeker ook vanwege de 2 heerlijke chocolaatjes die we er bij kregen!
Ook het kleine manneken pis werd natuurlijk niet overgeslagen, dit keer droeg hij zowaar niets!
Eenmaal thuis hebben Robert en ik wat echt Trappisten tot ons genomen, en was eerst Bruna aan de beurt met haar avondeten en voorbereid om naar bed te gaan.
Hierna hebben we heerlijke mosselen gegeten met wortel stamp uit de oven, dit alles vakkundig door Robert bereid!
Vermoeid door het vele lopen gingen we allen even na 10 uur naar bed, Linda en ik hadden de grootste kamer (lees woonkamer) waar wij heerlijk de nacht door brachten op ons opvouwbaar Ikea bed.
De volgende ochtend waren we al na 8.00 op, heel ongewoon voor ons, maar ja, thuis gaan we dan ook (veel) later naar bed.
Na wat toast met marmelade en wat koffie gingen Robert, Bruna, Linda en ik een wandeling maken,Judith bleef achter om zich lekker rustig te douchen e.d. want Bruna was een paar keer wakker geworden die nacht.
Zelfs dicht bij hun huis is het prachtig, ze wonen bij een mooi meer, waar vlakbij een mooi en vooral groot klooster gevestigd is,neem daarbij het (eigenlijk wat te grote) park, en je hebt een prachtige leef omgeving.
Op de markt was heerlijk veel vers te koop, maar naar onze maatstaven wel er pittig geprijsd!
Wederom thuis aangekomen hebben we nog wat licht voedsel tot ons genomen, omdat het op een volle maag vervelend rijden is.
Robert verzorgde mooie rustige klanken op zijn snaarinstrument, besef me nu ook pas dat ik helemaal vergeten ben te vragen wat de naam was.
Gedurende deze 2 dagen was Bruna al heel snel gewend aan ons, en heeft ze ons op vele lachsalvo’s getrakteerd.
Ze is met recht een heel lief en zacht kind, een plaatje, met nu al een sterke voorliefde voor boeken.
Ook de plastic (ko)nijntjes die Linda voor Bruna had gekocht bleken een hit.
En zoals altijd gaat de tijd dan snel, en gingen we weer om 15.30 naar ons huis, dat er gelukkig nog stond! 😉
Judith, Robert en vooral ook Bruna, bedankt voor 2 heerlijke (wandel)dagen in Brussel! Ik voel het nog in mijn kuiten 😉 Tot spoedig ziens weer!
Ps; ik hoop dat deze schrijfwijze (anders dan dat ik normaal gebruik) voldoende blijkt voor Google vertaal om het in het Catalaans en Engels ook een beetje normaal te kunnen lezen…
Wat dat aangaat moet de titel ook nog uitgelegd, Oh la la en (vr)olijk is namelijk een stukje uit het liedje over Brussel dat Liesbeth List ooit zong…
Voor alle foto’s kan je ook terecht bij mijn FlickR ruimte.
